Twee kunstenaars ontmoeten elkaar weer na vele jaren. Mooie spelmomenten van Peter Blok en Mark Rietman. Helaas is de plot niet zo krachtig: daarom daarvoor een tomaat. Het spel van de dochter (Love Dijkman) kwam wat gekunsteld over. Wel interessante en onderhoudende voorstelling.

Ger Thijs is veel Limburgser dan hij zelf wil toegeven. Hij wil een stuk schrijven over vriendschap, over kunstenaars en over het verraden van je wortels en ook nog over de tegenstelling Limburg/grote stad maar hij kan niet kiezen en hij wil niemand voor het hoofd stoten. En dus schrijft hij een stuk dat al die punten wel aanraakt maar nergens diep gaat. Heel erg Limburgs dus, niet kiezen, iedereen te vriend houden. (ik heb zelf Limburgse wortels, dus ik mag dit zeggen…)
Mark Rietman wordt nooit echt te zelfingenomen als “grote kunstenaar” en Peter Blok wordt nooit echt sneu als mislukkeling. Ze spelen beiden prima, maar met zo weinig diepgang kunnen ze niet veel. Het ziet er allemaal prima uit qua decor en kleding en ik heb een hele leuke avond gehad want er staan natuurlijk wel een paar keien op toneel. Maar of ze daar nou genoegen mee willen nemen, met prima…..?

Twee vrienden, twee kunstenaars. De een altijd al mislukt, de ander heel succesvol, maar nu even in een dip. De succesvolle deed het met de vrouw van de mislukte, maar die is nu dood, die vrouw. Na twintig jaar zien ze elkaar weer, want de mislukte komt onverwacht op bezoek. De mislukte die zijn hoop op erkenning al lang heeft opgegeven, maar die na al die tijd zijn afgunst nog steeds niet kan verbergen, heeft een dochter van zeventien. En ja hoor, de succesvolle komt uit zijn dip, want daar gloort een nieuwe muze. En ja hoor, de mislukte is een opportunist en laat het gebeuren. Het is natuurlijk geen straf om anderhalf uur lang naar Mark Rietman te kijken en te luisteren. Integendeel. Maar ik heb hier niks mee. Met dat relatiegedoe en met die afgunst, met die afgezaagde zieleroerselen en dat voorspelbare plot. Vakkundig gemaakt, goed geacteerd. Maar zonder schoonheid, zonder verrassing, en vooral zonder ook maar enige relevantie.