Subliem! Het essentiële weggelaten, symbolisch gemaakt, tot vorm gestold. Beckett’s werk. En Beckett’s leven. Deze plank is abuis. Grijs? Huilen? Pauze. Ik ben zo terug. Er is geen uitgang. Pauze. Wat deden Vladimir en Estragon in de oorlog? De egel is dood. Pauze. Wat je fout doet is ook goed! Je kunt toch wel echt iets fout doen? Pauze. Drie weken voor zijn dood. Op straat. Beckett reciteert uit zijn hoofd. Interpretatie van dat gedicht. De timing is steeds zo ontzettend goed, de lengte van de stiltes steeds zo perfect, de loopbewegingen, de panelen, het leggen van de planken vloer, de spanning, de humor, het filosofische, het literaire, de ontleding van Un cygne van Mallarmé, de smaak van de protestante Ierse whiskey, het ernstige van Matthias de Koning, het vragende van Annette Kouwenhoven, het struikelende van Jorn Heijdenrijk, het onderkoelde van Miranda Prein, het initiërende van Jan Joris Lamers. Subliem!