De vier personages zijn dezelfde als in eerdere voorstellingen van Discordia die ik zag. En net als in die andere voorstellingen wachten de personages op een teken van de leider voor ze ruim de tijd nemen om met planken heen en weer te lopen en een vloer te leggen.

Woehoe! Geweien! Het is koud met herfststorm en waarom woon ik niet op een tropisch eiland, vraag ik me heel vaak af, maar vanavond heel blij dat ik in Nederland en of Belgie leef en deze voorstelling kan zien i.p.v. suf repertoiretoneel (soms heel leuk hoor).

Wat een mooie stukjes tekst zeg. Botho heeft het allemaal goed begrepen. Scène van Annet Kouwenhoven en Maureen Teeuwen over ‘Medea’ is hilarisch.

Discordia bezoeken was de laatste maanden niet echt een vrolijke, ongecompliceerde bedoening.

Jan Joris Lamers kan of wil geen tekst uit zijn hoofd leren. Een van zijn medespelers deed vrolijk met hem mee.

Rijnders klassieker die na de borstverkleining van Pamela echt ouderwets is, maar wel nog heerlijk om te zien. Speciale aandacht (en gewei) voor Belangrijk CD-speelapparaat.

Classic stuff.
- Ja lekker.
Dood Paard haalt de mosterd, hier.
- Na de maaltijd?
Nee, Abraham.
- Vader?

Alweer een tijd geleden gezien. transformatorzolder. Toen ook met Rijnders erbij. nogal veel relationeel kut&lul geroep.

jesus, wat kunnen ze snel praten. heeeel enthousiast, maar ook erg typerig - en dat wordt wel wat saai over de hele duur van het stuk.

Wat een prachtig stuk toch, hoera voor Herzberg, maar ook heel erg hoera voor Annet Kouwenhoven. Wat een rol, wat een vrouw!