Lowlands (2003)

Thuiswedstrijd voor het Rotterdamse gezelschap dat sinds het bestaan van een theatertent op Lowlands hier jaarlijks met veel succes optrad. Dit jaar bood de tent maar liefst 1.400 stoelen, waarvan zeker driekwart bezet was tijdens de Scapino-voorstellingen. Zo was er onder meer een choreografie van Wubbe genaamd ‘Out of China’, waarin vooral gedanst wordt op muziek van PJ Harvey. Het begint met een wild, maar wel gracieus bewegende solodanseres waarna uiteindelijk vijf dansers het podium bevolken. Vloeiende lijnen en sensualiteit bepalen de sfeer. De broeierige muziek doet daar dan ook nog een heerlijk schepje bovenop. De tweede choreografie, ‘Double helix’ is van huischoreografe Nanine Linning. Zij koos voor prachtige strijkersmuziek van de Baltische componist Erkki Sven Tuur. Het is een duet in romantische sferen. Veel weerbarstiger is ‘No artificial sweetener’, ook van Linning waar een drietal mannelijke dansers bewegen op een heftig, industrieel klinkende soundscape, live gemixt door een dj. Dichter Mustafa Stitou draagt voor. De bewegingen zijn afwisselend ruw en ingetogen. Prachtig is het moment waarop de drie in elkaar gestrengeld staan als een boom. Om even later plotseling in te zakken. Mooi. Het publiek klapt zijn handen stuk. Mooie dans, goed gewaardeerd. Top.

In een prachtig sfeervol decor met fraaie plafonnières en hoge douchegordijnen badderen vijf vrouwen vijf kwartier. Op een sopraanstem die aria’s zingt beweegt een vrouw op kunstige wijze liggend in een badkuip. We zien vooral haar benen. Leuk. Even later verandert de muziek. Up-tempo arabesque . Een van de vrouwen krijgt een flinke schrobbeurt van twee andere vrouwen. Het is hilarisch. Dat de vrouw geen uitgerekte ledematen heeft na afloop, is een wonder. Op een bepaald moment staan vier vrouwen naakt op handen en voeten op de randen van vier badkuipen. De muziek is opzwepend. Het lijkt wel een ode aan billen, in deze pose het hoogst zichtbare lichaamsdeel van de vrouwen dat ook nog eens kronkelend beweegt. Het is prachtig om te zien. Het Hans Hof Ensemble ‘onderzoekt’ wat vrouwen hebben met de badkamer. Vooral zin in seks zou een conclusie kunnen luiden. Er trekken nogal wat erotiserende beelden voorbij. Dat is zeldzaam in het theater en dus een compliment. Toch kan choreografe Andrea Boll de spanning niet de hele voorstelling vast houden. Twintig minuten korter en het was een topper geweest.

Ik moet toegeven dat ik na 10 minuten weg ben gegaan (net als vele andere bezoekers), dus over de rest van de voorstelling kan ik niet oordelen, maar dit was echt heel slecht. Oude krakers maken een voorstelling over oude krakers met muziek van zeer lage kwaliteit (en dat merkt het Lowlandspubliek maar al te goed). Of dit nog wat kan worden (premiere 28 sept), ik weet het niet…

Hartstikke goede Romeo en Julia van jonge acteurs van de Wetten van Kepler. De tekst is teruggebracht tot een 100ste van de oorspronkelijke tekst. Het meeste wordt gespeeld in beweging en muziek. Dit sloeg erg goed aan bij het Lowlandspubliek. Mooi!

Ik vond dit erg jammer. Waarom kiezen deze leuke jonge aanstormende acteurs zo’n warrige, moeilijke tekst als Licht van Gerardjan Rijnders? Wat moeten ze ermee? En wat moet het publiek ermee? Ik heb niet het idee dat dit een tekst is die nu nog relevantie heeft. Om de monoloog enigszins op te leuken lopen er ook nog 15 figuranten diepzinnig over het toneel heen. Wat dat toevoegt is mij totaal onduidelijk. Kies toch eens een fijn stuk dat ergens over gaat.