Veel woorden wil ik niet vuil maken aan deze onzin. Gastarbeiders-problematiek van 30 jaar geleden proberen nu weer actueel te maken door er een mobiele telefoon in te doen ofzo? Wat moet ik ermee?

Er wordt mooi gespeeld in deze voorstelling (toegegeven, ik heb een zwakvoor Gijs SvA), en het stuk blijft boeien door het intrigerende verhaal.Maar de regie weet het (behoorlijk ingewikkelde) verhaal

Een heel groot blik tomaten voor het feit dat nog niemand over deze voorstelling een recensie heeft geschreven. Konden jullie er de juiste woorden niet voor vinden?

Ik hield mijn hart vast. Het idee van de film had ik immers nog in mijn achterhoofd. Mijn ongerustheid was niet terecht.

BARF. Dit was saai. Heb echt mijn persoonlijke gaaprecord verbroken.

De liefde voor Couperus’ meesterlijke ‘whodunit’, de reputatie van bewerker en regisseur Ger Thijs en kwaliteitsacteurs als Joost Prinsen, Els Ingeborg Smits, Marjon Brandsma en Cas Enklaar dreven me

Na jaren van toneelstilte is er de magnifieke comeback van Wim T. Het stuk gaat over een lezing over ethiek die uit de hand loopt. Zo amusant als dit klinkt is de voorstelling ook.

E?n bevestiging. E?n ontdekking. En twee uur vuurwerk.

Wim T. Schippers is, bleek opnieuw, echt een geniale gek.

Een van de opvallende kenmerken in het vroegere tv-werk van Schippers was het vaak onbeholpen acteerwerk. Regelmatig werden de teksten duidelijk hoorbaar opgelezen.

Oei, dit was niet best. Oubollig toneel is prima, maar deze bewerking en enscenering zijn zo rommelig en knullig in elkaar gezet.