Petje af, Jezus wat een kluif!!! zaten een hoop mensen in de zaal te slapen, van die lui die denken oh oh ja Wachten op godot!!! dat fantastische stuk van hoe heet ook alweer.. ja beckett.

Moeilijk, ik zat achter Cas Enklaar (mijn idool)en heb me dus nauwelijks kunnen concentreren. Om te lezen vind ik het stuk echt rete saai maar op z’n Dood Paards kan ik er wel wat mee.

Niet alleen omdat ik een dood paard fan ben al die geweien. Maar wat een fantastische manier hebben ze weer gevonden om deze Beckett neer te zetten. Integer ontroerend spel van Kuno en Oscar.

Ik vond het een prachtige voorstelling, zo zelfs dat ik de negatieve minirecensies niet snap. Vooral de titelrolspeler was echt geweldig.

‘Wachtend op Godot’ een gedateerd stuk noemen is flauw. Het stuk heeft een universele, algemeen menselijke thematiek en een stijl die daarbij past. Een soort ‘Elcerlyc’.

Waarom makers dit zo’n prachtig stuk vinden, kan ik begrijpen, maar als publiek kan ik er niks mee. Daarom dus tomaat. Het viel reuze mee, ondanks het stuk.

Gemengde gevoelens.
Oscar van Woensel is ideaal voor deze tekst, het decor is inventief, met een antenne als boom, Lucky speelt prachtig,
maar aan de andere kant,

Lang geleden gezien, maar nu de stemming zo onverdeeld negatief over deze voorstelling is, moet ik toch reageren. Dit was dus geen slechte voorstelling!

Coriolanus, door Dood Paard. Diepe treurnis, het is dat er maar vijf tomaten per voorstelling mogen worden verdeeld, anders was een krat niet voldoende geweest.

Een brij aan onbegrijpelijke woorden, die met een onmetelijke onverschilligheid op je af komen. Meer valt er eigenlijk niet te zeggen over dit volledig mislukte gedoetje.