Hoe broos is de scheidslijn tussen brille en verveling? Met Mijn Michael verkent het Vlaamse gezelschap De Tijd opnieuw die grens.
We beginnen het universum van Filip Vanluchene zo ongeveer wel gezien te hebben : een strikt gesloten gemeenschap, ergens in een niet uitgesproken verleden in de “Vlaanders”.
Lessings verhaal is simpel. De gevestigde macht, vertolkt door de prins plus adellijke entourage, slachtoffert de machtelozen, in dit geval een lieftallig burgermeisje en haar ouders.
We hadden ons zo verheugd op de door Marian Buijs in de Volkskrant aangeprezen reprise.
Prachtige voorstelling, traditioneel teksttoneel in de goede zin des woords, zonder een moment oubollig te worden.
Mooi tooneel. De vanzelfsprekende lichtheid in het acteren was een streling voor elk toneelgevoeligzintuig. Vier uur met plezier gekeken. Een rijke maaltijd.
De rijke en mooie tekst van Filip Vanluchene is een aanwinst, een soort moderne ‘Kersentuin’. Uitvoering deed tekst recht, maar was weinig opwindend.