Als een voorstelling Bekket heet, dan ga je op zoek naar Becket-elementen. Bij Ensemble Leporello moet je dan goed zoeken. Een expert van het werk van de Ierse schrijver zal ongetwijfeld elementen kunnen herleiden naar teksten Spel zonder woorden en Wachten op Godot (verbeeld door de blinde man op het podium) en het absurdisme van een groot aantal Becket-teksten. Maar overduidelijk zijn die links niet. Is Bekket daarmee een slechte voorstelling. In het geheel niet. Dirk Opstaele en zijn team maken er een hele mooie muziek-dans-theatervoorstelling van, die in de verte herinneringen oproept aan de eerdere topvoorstelling van het Ensemble: Bergtocht. Ditmaal zonder woorden, maar met schitterende zang en muziek (van Frank Nuyts) en interessante bewegingen zet Leporello een echte beleving op het podium, die veel ruimte laat voor eigen invulling. De een zal dat prettig vinden, de ander zoekt misschien meer houvast. Maar als je je laat meevoeren door het sobere spektakel dat Bekket biedt, maak je een fantastisch uur mee.