Ja, zo benader je de actualiteit op geheel eigen wijze. De vinger op de zere plek zonder ook maar een moment belerend of sentimenteel te worden. En toch ontroerd de voorstelling ook in zijn volstrekte absurditeit en groteske spel. Een tomaat voor de niet goed plakkende hitler snor, foei fopwinkel! Gaat dit nog zien van wo 1 april t/m za 4 april in de balie Amsterdam. Of daarna in Utrecht.

Met hoge verwachtingen naar deze voorstelling gegaan.
Geweien voor begin en eind. Sterk theatraal spel dat met weinig middelen (want alleen tekst) boeiend blijft. Middenstuk (ontwikkeling van de mensheid) soms ronduit flauw, daarvoor de tomaten. Of is het de bedoeling om de soms té ontspannen toeschouwer bij de les te houden? Ik denk zelf dat dit Brechtiaanse principe achterhaald is en dat een boeiendere voorstelling de toeschouwer beter wakker kan houden.