Een voorstelling is goed als er iets blijft hangen, als je erover na gaat denken of er aan terug kunt denken en dezelfde bewondering kan voelen. Decor, muziek, spel en sfeer zijn allen belangrijk. Maar baldadig theater, dat goed gemaakt is, is het best.
Waarom kan nog steeds niemand Tsjechov spelen zoals het hoort? In een zogenaamd Tsjechov jaar heb ik nu drie voorstellingen van de grote Rus gezien die de plank totaal misslaan. Oom Wanja als langdradig, traag, onecht tekstdrama. Ik heb alle roosjes op het grasgroene decor geteld: vat dit mijn mening samen? Het waren er 31. En waarom snappen de Hongaren (het Kretakor Theater met een Meeuw, 17 nov. j.l.) Anton P. wel? Houd het simpel, persoonlijk, geen afstandelijk lijst toneel. Alleen het decor krijgt waardering, de rest hoef ik geen woorden aan vuil te maken.
Ik heb nog geen reacties geplaatst.