[11.30]We maken TF1 aan in de database, na overleg is het een geheel nieuw festival geworden. Alle banden met het verleden, Arthor Sonnen en de belangwekkendheid zijn verbroken. In Vlaanderen doen ze daar nog wel aan.[11.04]We kijken maar eens op de TF-1 website of er al iets te beleven is en we stiekum het persbericht al kunnen downloaden oid. Voorlopig is het TF nog helemaal niet online. We houden u op de hoogte![10.40]De Moose redactie komt bijeen om de grote dag te beleven. Het nieuwe theaterfestival TF-1 maakt zijn selectie van 5 grote en 5 kleine zaal producties bekend. We roepen bij de koffie random wat produkties: Platform, Opening Night, Don Carlos, Mephisto, Phedre, Triptiek, Brel 2, Hersenschimmen, een Mighty Society, Quality Time, Proust 4, Door jou, Peter Handke en de Wolf en Bagdad Blues.
Goed verkocht:Bundel Rijnders 1,-, De Erenstein 12,50, Theater Jaarboek 2005 2,-, Herzberg 1,-, 2x Shakespeare verzameld 5,-, Wilde 3,-, Hollandia boek 2,-Niet aan de straatstenen:Brockett (?!), Naar Damascus, Andere Theaterjaarboeken, Max Reinhardt, Hebbel, Boekje over Actie Tomaat, …Inkoop:Shakespeare spel 5,- (we begonnen bij 15,-)
Jaja, weer iets over boeken. Een nieuwe catagorie, ramsjberichten. Voor de freaks: Martins Schouten beschrijft het laatste jaar van het Theaterfestival, nu voor 5 euro bij Scheltema. Vanaf pag. 55 beschrijft Martin de Gouden Tomaat uitreiking 2003. Verder ook nog steeds bij de Slegte ‘Liefhebbers’, TGA’s jubileumboek. Op pag. 254 staat de Tomaat trots tussen de Theo en andere palmares.
Reve’s vertalingen van het toneelwerk van Albee zullen in elk overlijdensbericht aangehaald worden en als dat niet gebeurt is dat een schande, ze zijn namelijk erg goed. Ooit kwamen ze in de vorm van Een Bibliotheekboek tot mij. Voor mij, tiener in jaren tachtig Almere-Haven, waren ze het meest wereldse wat ik ooit had gelezen. Nooit meer losgelaten of ingeleverd.
Terwijl vroeger de grote-zaal-speakers nogals eens vervuild werden door the likes of Paleis van Boem of de sympatieke freubel soundscapes van Harry de Wit, wordt de laatste tijd het Grote Rock Oeuvre ingezet om uw voorstellingen te verluchten. Rottig voor de theatercomponisten, leuk voor mij. Mocht ik me eens wat vervelen, kan ik me dan helemaal terugtrekken in de muziek. Terwijl op toneel acteurs zich inspannen mij in het hier en nu te houden, ben ik dan al afgegleden naar een alternatief universum en heb me verloren in een solopopkwis; albumjaartallen, platenhoezen, tracklist en bandbezettingen. Hoe beter de muziek hoe eerder je me kwijt bent.
Ivo heeft een enorme liefde voor Klassieke-Oude-Lullen-pop, wat ook al bleek bij de excellente programmering van het Holland Festival. Bij zijn laatste voorstelling ‘Opening Night’ zet hij Neil Young enorm sterk in en mag ik zeggen: Geweldige keus Ivo! Neil is weer enorm aan de hand en nu, bleek toen hij op De Skivakantie op 4 verschillende iPods meegenomen was. Waarom is Neil nu? Neil is niet cynisch en schrijft mooie gevoelige liedjes, net zoals de griezelige James Blunt of als de verantwoorde Sufjan Stevens. Maar Neil is geen bedplasser, Neil Rockt.
Toen ik het even allemaal niet meer zag zitten in de voorstelling, ben ik maar eens flink gaan nadenken over Neil. Wat een prachtige liedjes heeft hij toch geschreven; over eenzaamheid maar ook over overgave. Ik snap wel hoe dat ook heel mooi bij die voorstelling gaat, alle personages konden nog wat leren van Mr. Crazy Horse. Neil stal bij tijd en wijle volkomen de show. Mijn lieve buren in de zaal waren op een gegeven moment vrij luid aan het meezingen, Lang leve Neil!
Maar waar we de hele tijd zo prettig naar luisterden in de schouwburg was wel de jonge jaren ‘70 Neil Young. Terwijl op toneel personage Myrlte, ondersteund door ‘Heart of Gold’, vrede krijgt met ouder worden, herinner ik me de schokkende eerlijkheid van ‘Prairie Wind’, Young’s meest recente plaat. Neil is oud en aan het verliezen. Zijn dierbaren sterven en hij heeft nare bloedingen in z’n hoofd. Hij staat er midden in. Volgens Myrtle is het allemaal heel simpel; ouder worden is geen probleem, overal is een oplossing voor. Neil Young weet inmiddels beter.
Dit is eigenlijk een test stukje. Ik ben hier een beetje aan het kijken of het werkt. Ik heb natuurlijk een hoop te vertellen. Over het leven in de Mediatheek van het TIN. Of dat Joop Admiraal is overleden en dat dat erg is. Maar eerst even testen.
Goed gedaan! Ik ben nogal kritisch op dingen rond de Beatles, maar hier kon ik niet tegen op Kniesoren. Hele slimme voorstelling, met veel plezier voor popnerds, meezingers en muziekfreaks. Godzijdank was de band echt goed. Wat een leuke jongens allemaal, speciale aandacht voor Erik van der Horst, wat klopt omdat ik in een George-periode ben. Kippevel bij video publieksbeelden met Roosmarijn Luyten. En nu alsmaar heel veel zin in De Beatles en om in een bandje te zitten. Fuck de canon, dit is pas erfgoed doorgeven.
Jaarlijstjes zijn leuk, decennium-lijstjes zijn vét. Na lang overwegen en veel dillema’s: mijn beste voorstellingen uit de jaren NUL
1. Ruigoord 2, TGA, Carina Molier 2000
Vers in het nieuwe millennium lag De Toekomst even open. Theater is niet geworden wat het toen had kunnen zijn.