Een totale misluikking, deze onbeholpen, slordige humorloze en stompzinnige encenering van de foeilelijke tekst van Duyns. Jammer, want de muziek is wel aardig. Maar als regisseur en spelers consequent de neiging van schrijver overnemen om alles maar zo’n beetje te relativeren is het netto resultaat een reactionaire hoop onzin. Soms komt als brandend maagzuur buitengewoon infantiele maatschappijkritiek langs waarbij vergeleken proloog een genuanceert en diepzinnig kamerconcert zou hebben geleken.(In de trant van: “..best wel kut, veertig jaar in zo’n hete woestijn..)Laat growing up in godsnaam verder in private opgroeien. Kan me niet voorstelling dat deze hemeltergende ellende de gouden tomaat gaat missen.

Ik vond het een geweldige voorstelling. De tekst en de theatrale situatie zijn in het eerste half uur nogal een tour de force, maar als het perspectief wat coherenter wordt, en je meekijkt door de ogen van een klein jongetje dat samen met z’n vriendjes de arabische liga naspeelt dan krijgt de voorstelling vleugels. En wordt je op meeslepende wijze gedwongen in ieder geval even stil te staan bij de wereld van de immigrant. Het geheel is geestig, energiek on-hollands, en lijkt recht uit ‘t hart te komen.