Een totale misluikking, deze onbeholpen, slordige humorloze en stompzinnige encenering van de foeilelijke tekst van Duyns. Jammer, want de muziek is wel aardig. Maar als regisseur en spelers consequent de neiging van schrijver overnemen om alles maar zo’n beetje te relativeren is het netto resultaat een reactionaire hoop onzin. Soms komt als brandend maagzuur buitengewoon infantiele maatschappijkritiek langs waarbij vergeleken proloog een genuanceert en diepzinnig kamerconcert zou hebben geleken.(In de trant van: “..best wel kut, veertig jaar in zo’n hete woestijn..)Laat growing up in godsnaam verder in private opgroeien. Kan me niet voorstelling dat deze hemeltergende ellende de gouden tomaat gaat missen.

Kriek en Duyns zien een detail in de geschiedenis van Mozes over het hoofd: namelijk dat hij de eerste beschreven genocide in de geschiedenis van de mensheid in gang heeft gezet, een blinde vlek die de hele judeo-christelijke cultuur ontsiert. Onder de huidige omstandigheden is dat een onvergeeflijke fout. Mozes hoort in het rijtje Milosevich en Sharon thuis, en dus voor een oorlogstribunaal. De ironie in deze voorstelling creëert geen dubbele bodem, want hij is van de jiddische soort: de schijnbare kritiek is in wezen een ondersteuning, maar Kriek’s Moses wordt niettemin niet meer dan een tragikomische noot in een strijd tegen een bedompte christelijke moraal waarin het kwaad bestaat uit spilzucht en een dame die zich tussen de benen laat kijken.

Erg grappig, deze fake musical, ik heb erg gelachen. Was niet helemaal mijn ding, maar de spelers waren echt heel leuk en de muzikanten en de videobeelden en ook heel erg mooi licht. eigenlijk was het gewoon heel leuk. gewoon leuk, niet erg diep, maar goed dat hoort bij musical. ik hoop dat ze een musicalaward winnen