Ultimo is literair vormgegeven geschiedenis van ded 20ste eeuw aan de hand van het leven van een door auto’s en circuits gemoeide jongeman uit het begin van de vorige eeuw.

Her en der is nogal zuinigjes op deze voorstelling gereageerd. De uitstekende acteurs worden geprezen, maar de voorstelling wordt soms als een magere vertoning afgedaan.

Blijkbaar zie ik dingen die er niet zijn. Inderdaad zag ook ik de fascinerende vertellers (Ariane Schlüter en Porgy Franssen). Maar vooral ook een ouderwets degelijk, mooi, helder en goed gestructureerd verhaal. In het juiste rustige tempo en met de juiste middelen gepresenteerd bovendien.

Kortom, een pareltje aan de kroon van Orkater en het Nationale Toneel, wat mij betreft.

Kunst met een grote K, meer kan ik er niet van maken. Er gebeurt weinig en toch valt er zoveel te vertellen. Er zitten ontroerende stukken in, maar ook stukken die niet vooruit te branden zijn. Zouden er 2 mindere acteurs staan dan Porgy en Ariane, dan zou het helemaal niks zijn. Muziek ook prachtig en decor ook. Maar waarom doen ze dan zo weinig met het decor, dat zou wel wat spanning kunnen brengen. Ik heb het gezien in een gemiddelde zaal, vraag me wel af hoe ze die weinige emoties en spannende stukken gaan overbrengen in de grote zaal. Maar toch, aardige voorstelling.