Mooie tragikomische voorstelling. Er bestaat toneel om te lachen zonder dat je naar een klucht hoeft! Prachtige monoloog over het huwelijksleed in Zeeland. Geweien voor decor en spel. Een tomaat voor het wat zwakke plot en de rol (Riekje) die niet zo uit de verf kwam.

Zo zou theater altijd moeten zijn. Prachtig spel, glasheldere regie, beeldschone gedachten. En dat bijna vier uur lang. Ongelofelijk dat een tekst van bijna honderd jaar oud (weer) zo actueel kan zijn. In tegenstelling tot wat De Volkskrant beweert geen 18 maar 16 acteurs op het toneel. Ik zou bladzijden vol over deze voorstelling kunnen schrijven, maar ik houd het bij de eenvoudige aanbeveling ‘gaat dat zien!!’. (zucht)

Het is onmogelijk om deze (theater)gebeurtenis te beoordelen in geweien en blikjes, dus dat ga ik ook niet proberen. Strikt persoonlijk was ik licht teleurgesteld dat het ritueel op geen enkele manier getheatraliseerd was, waardoor de Rode Zaal van de Brakke Grond toch de verkeerde plek was hiervoor. Verder moet ik nog bekennen dat ik het niet volhield anderhalf uur heen en weer bewegen, na pak ‘m beet veertig minuten ben ik volkomen uitgeput ter aarde gestort en nog steeds heb ik spierpijn.

Geen theater, maar een geweldig feestje. Al dansend vergeet je de tijd en breek je door de ene zweetbarrière na de andere. Het rozenwater na afloop maakt het helemaal af. Graag elke maand.

Mooie tekst van Kleist en spel van Mimoun Oaïssa is voldoende, dat gedans van Wen-Chang is geen extra toevoeging.

Prachtig klein gehouden voorstelling, waar met weinig middelen veel bereikt wordt. Sommige van deze acteurs verwacht ik zeker terug te zien de komende tijd.

Handke is altijd inkomen, maar de ontboezemingen van Margien van Doesen en Annette Maas zijn van een ongekende eerlijkheid die binnen de setting van de Barre Discordia Fin de Saison zelfs een extra speelsheid meekrijgt. Acteurs die hard werken op de vloer. Dat zouden we meer moeten zien. Beide dames een vol gewei en Handke krijgt een blik omdat het alijd zo lang duurt voor je aan hem gewend bent.

Nogal aandoenlijk. Wally was erg goed. Richard nogal bagger. Wist hij dat hij in een voorstelling zat? Aardig decor maar waarom en waarmee? Let tegen het eind op de KRAK!!

Twee ontheemde broers. Vader dood. Moeder al lang dood. Siberië, een dorpje dat walvistraan heet of zo. Sneeuw, zand, harmonium. Nek van Wally gebroken. Uit.
Indringend stuk. Mooi spel, mooie regie. Geslaagd.

Kees van Kooten is terug in de kleine komedie. Ieder jaar weer mag hij eventuele gaten in de programmering vullen En dat vind ik helemaal niet erg. Het blijft een heerlijk man om naar te kijken ookal ken je de modermismen die hij voorleest bijna uit je hoofd. Hij weet ze elke keer zo te brengen dat het geen moment verveeld. In het kader van sinterklaas graait hij in een juten zak en strooit literair snoepgoed het publiek in. één van de gelukige vangers mag hem mee helpen bij een dialoog. Die gaat een beetje de mist in maar dat kan de pret niet drukken. Mijn verzoek KEES BLIJF ALSJEBLIEFT DOORGAAN MET DEZE AVONDEN ik ben je in ieder geval nog lang niet moe.