Eigenlijk ga ik vaker naar exposities dan naar theater. Maar de fantastische theaterverhalen van de die-hard-Moosers doen mij steeds vaker voorstellingen bezoeken. En het fijne van de minirecensies vind ik dat je onbelemmerd kunt reageren. Ik ben dol op lokatie-theater omdat ik daardoor vaak op plekken kom waar ik normaal nooit terecht zou zijn gekomen (theater-oneigenlijk argument!) en het vaak ook de meest fantastische plekken zijn; dan weer neem ik een abonnement op klassiek toneel, want je klassiekers moet je kennen….Maar ertussenin is ruimte voor héél veel ander theater.
Ik volg de The Ashton Brothers al vanaf het begin en ze zijn altijd goed voor een avond heerlijk entertainment. In deze voorstelling vind ik ze, hoewel knap en subliem, wat ‘makkelijk’ applaus scoren. In het begin een lekkere vaart, daarna zakt het wat in. Ze zingen ook meer in dit programma en dat vind ik niet hun sterkste kant. Maar het blijft een avond genieten!
Ik heb nog geen reacties geplaatst.