Geen theater, maar een geweldig feestje. Al dansend vergeet je de tijd en breek je door de ene zweetbarrière na de andere. Het rozenwater na afloop maakt het helemaal af. Graag elke maand.

Het is onmogelijk om deze (theater)gebeurtenis te beoordelen in geweien en blikjes, dus dat ga ik ook niet proberen. Strikt persoonlijk was ik licht teleurgesteld dat het ritueel op geen enkele manier getheatraliseerd was, waardoor de Rode Zaal van de Brakke Grond toch de verkeerde plek was hiervoor. Verder moet ik nog bekennen dat ik het niet volhield anderhalf uur heen en weer bewegen, na pak ‘m beet veertig minuten ben ik volkomen uitgeput ter aarde gestort en nog steeds heb ik spierpijn.