een goed gespeeld slecht stuk…

Jahaa, ze kunnen goed acteren. Ons aller Anne-Wil Blankers, Annette Nieuwehuijzen en Hans Croiset. Maar waarom ze het doen? Deze voorstelling was - ook na het opkalefateren - een suf onderonsje van de creme-de-la-creme van ons toneelsbestel.

Ik kon gratis naar deze voorstelling en NOG was het zonde van mijn geld.Een hartgrondige verkwisting van ‘s lands subsidiegelden.

140 scholieren in een veel te grote zaal die 2,5 uur ademloos zitten te kijken.Het was een wonder! Maar wel zeer terecht, want het stuk boeide van begin tot eind, humor en ernst wisselden elkaar in snel tempo af. Beste Oresteia die ik tot nu toe heb gezien!

Niet geheel blanco gezien. Dic van Duin als acteur i.p.v. vaste klant. Erg verrassend. Twee wat mindere acteurs, de rest best grappig.

Het leven hangt aan elkaar van lullige kleine vergissingen. En van ons, die daar vervolgens erg meeslepend over doen. De tekst van Ginzburg gaat over het terloopse. Caroussel doet daar niets aan af, en voegt niet geforceerd iets toe. Heerlijke komedie met geweldig acteerwerk. Genieten, die gewoneironie.

Eigenlijk vind ik alles wat Marlies Heuer doet een gewei waard, maar dat neemt niet weg dat dit een stom stuk is dat nergens over gaat. Dan wel weer knap dat ze er zo’n geestige voorstelling van hebben weten te maken.

Geachte Hoofdredactie van Moose,
Mag ik hierbij mijn welgemeende komplimenten aan U kenbaar maken? Uw flitsende opmerkingen over het huidige toneel zijn inspirerend, prettig om te lezen en leuk voor de argeloze lezer, lijkt me zo. Maar er klinken tussen de snedige regels wel veel boze ondertonen. Vanwaar? Is er een ingewikkelde liefdesrelatie tussen de schrijvers en het theater? Misschien zouden jullie eens moeten gaan kijken naar ‘De Vergissing’ van Carrousel in Bellevue. Ik heb daar genoten van het geile spel van de regisseuse zelf, het Italiaanse non stop gekakel en de bevrijding weer eens ironie aan te treffen op het toneel. We vergissen ons continu, maar dat is lachen. Ik geef er wel drie rendieren voor, maar ik ben een oude vrouw, die van dubbelzinnige teksten en spetterende dansjes houdt. En van Italia.

Natuurlijk hoera voor de katten! Geweldige shoot-out-kunst en vliegwerkscene, hatsjikidee. Stuk is geestig en personages en leven van eilandbewoners zijn na ‘De krippel’ en ‘Leenane Trilogie’ vertrouwd. Maar het geweld en de gruweldaden blijven erg kunstmatig, waardoor de lach niet zo bevrijdend is al ie kan zijn. De zinloosheid van geweld lijkt maar weer eens aangetoond en vrolijk verlaten we de zaal. Had die kat op het eind wel doodgeschotendan was er meer om na te denken geweest.

Leuk decor, niet te moeilijk doen. Spel is ook lekker, veel vaart. Vooral Rogier In ‘t Hout stelt zich geweldig goed aan. Maahaar “WAAROM”? Jullie spelen wel Tasso! Omdat het onduidelijk was waar het nu echt overging, viel het einde ook uit de lucht. Jammer want er werd met genoeg brille gespeeld om wat moraal en stellingname verteerbaar te maken.