Niet geheel blanco gezien. Dic van Duin als acteur i.p.v. vaste klant. Erg verrassend. Twee wat mindere acteurs, de rest best grappig.

Geachte Hoofdredactie van Moose,
Mag ik hierbij mijn welgemeende komplimenten aan U kenbaar maken? Uw flitsende opmerkingen over het huidige toneel zijn inspirerend, prettig om te lezen en leuk voor de argeloze lezer, lijkt me zo. Maar er klinken tussen de snedige regels wel veel boze ondertonen. Vanwaar? Is er een ingewikkelde liefdesrelatie tussen de schrijvers en het theater? Misschien zouden jullie eens moeten gaan kijken naar ‘De Vergissing’ van Carrousel in Bellevue. Ik heb daar genoten van het geile spel van de regisseuse zelf, het Italiaanse non stop gekakel en de bevrijding weer eens ironie aan te treffen op het toneel. We vergissen ons continu, maar dat is lachen. Ik geef er wel drie rendieren voor, maar ik ben een oude vrouw, die van dubbelzinnige teksten en spetterende dansjes houdt. En van Italia.

Eigenlijk vind ik alles wat Marlies Heuer doet een gewei waard, maar dat neemt niet weg dat dit een stom stuk is dat nergens over gaat. Dan wel weer knap dat ze er zo’n geestige voorstelling van hebben weten te maken.

Het leven hangt aan elkaar van lullige kleine vergissingen. En van ons, die daar vervolgens erg meeslepend over doen. De tekst van Ginzburg gaat over het terloopse. Caroussel doet daar niets aan af, en voegt niet geforceerd iets toe. Heerlijke komedie met geweldig acteerwerk. Genieten, die gewoneironie.