De dans ging nergens naar toe, werd bijzonder slecht uitgevoerd, geen moment waar iemand blijk gaf van enige virtuositeit, dom gezwaai met veren, kortom het was gewoon helemaal nix. De reputatie van Bronkhorst zie ik hier niet aan af.

Een reuze gewei voor de Hoogovens. Het is een waanzinnige plek. Gelukkig zat ik in de bus naar allemaal Hoogovens-personeel, dat mij veel interessants kon vertellen. Zo weet ik nu dat het echt spannende allemaal onder de grond zit, en al die fabrieken er boven maar peanuts zijn. Ze beschreven me de meest opwindende inferno’s… De voorstelling was dan weer niet zo spannend. Er is vast een hoop belangrijks bedoeld over vrouwen en mannen en de twintigste eeuw. Maar in het theater wil ik het wel graag zien en heb ik aan een beschrijving van het onderliggende door een medewerker niet genoeg.

Prachtige voorstelling. Zeer bijzonder gebruik van de kunst der vj’s en een intens gebruik van geluidsdecor, zoals het Hollandia betaamd. De twee verhaallijnen van de twee totaal verschillende vrouwen, Nel, een eenvoudige arbeidersvrouw, en Nina, eigenaresse van een internationale keten in natuurlijke schoonheidsproducten, leveren inhoudelijk prachtige contrasten en paralellen op. Dat Nina haar hele levensloop zingt als een grote diva, en Nel, briljant neergezet door Elsie de Brouw, de hare min of meer mompelend aan het publiek overbrengt, zorgt ervoor dat Nel een stuk menselijk en kleurrijker is dan Nina. Nina is in het begin soms irritant door de te grote -aan de hysterie grenzende- geladenheid die de zang aan sommige delen van haar verhaal geeft. Tegen het slot, als ware aria’s gezongen worden, maakt ze dit echter geheel goed. Bovendien gaan de twee toch gaan de twee verhaallijnen met elkaar concurreren, zijn ze hetzelfde, en toch zo verschillend, werkt de voorstelling bewerend, ontroerd ze, en geeft ze stof tot nadenken over hoe te leven. Dat maak ik niet vaak mee in het theater!

Frieda Pittoors en Jeroen Willems in gevecht om een mooi verstilde Jaqueline Blom. Drie acteerkanonnen tackelen de taalvirtuoos Pinter, dat kan niet anders dan prachtig toneel opleveren.

Ja hoor, erg leuk. Teksttoneel waarbij je je dan weer es niet verveelt. Komt vast door de goede acteurs en verder? Ach ja, Pinter. Need I say more?

Sterrol voor de laatkomers die je door de grote ramen achter de spelers wanhopig een poging ziet doen onopvallend binnen te komen (tevergeefs). En die andere drie acteurs zijn ook wel leuk.

Wat een geweldige lokatie! En fijn Pinter. Frieda Pittoors is soms een beetje onverstaanbaar, maar kan ook leuk dansen. En nieuw ‘niet roken’ op het toneel. Beklijft te weinig, dat is jammer.

Energiek en snel en slim en ingetogen en overdreven en mooi en geil… Mooie mensen en mooie rollen en vooral veel zin om te spelen. En daarna zeurend Schouwburgpubliek uitgelachen dat het allemaal niet realisch vond. Ha! Ze stonken naar parfum! Lachend door de regen teruggefietst naar huis!

Tja, wat moet je daar nou mee ? Hoe dilemma’s als hebzucht, opportunisme, scrupuleloosheid serieus te nemen, wanneer regisseur Mark Rietman nagenoeg alle acteurs aanzet hun personage als paljas in te kleuren ? Resultaat: poppenkasttoneel. Bovendien in volkomen betekenisloos spierballen-decor: een immense constructie van staal en plexiglas waarop publiek en spelers hoog in de ruimte plaatsnemen. Een kale, lege toneelvloer had hetzelfde effect gehad, namelijk geen. Maar was wel goedkoper en voor de decorbouwers arbo-vriendelijker geweest.
Een gewei voor Lieke Rosa Altink, die in deze kijk-ons-eens-lekker-toneelspelen-voorstelling superieur overeind blijft. Als enige.

‘Vlot’ is een hele leuke en energieke voorstelling. vooral heel erg grappig hoe en wat er gebeurt met de steeds zelf opgezochte conflicten en het letterlijk voor lul durven staan. door het spelen heen kunnen ze gewoon zichzelf blijven en dat kijkt meer dan prettig