Prachtige voorstelling. Zeer bijzonder gebruik van de kunst der vj’s en een intens gebruik van geluidsdecor, zoals het Hollandia betaamd. De twee verhaallijnen van de twee totaal verschillende vrouwen, Nel, een eenvoudige arbeidersvrouw, en Nina, eigenaresse van een internationale keten in natuurlijke schoonheidsproducten, leveren inhoudelijk prachtige contrasten en paralellen op. Dat Nina haar hele levensloop zingt als een grote diva, en Nel, briljant neergezet door Elsie de Brouw, de hare min of meer mompelend aan het publiek overbrengt, zorgt ervoor dat Nel een stuk menselijk en kleurrijker is dan Nina. Nina is in het begin soms irritant door de te grote -aan de hysterie grenzende- geladenheid die de zang aan sommige delen van haar verhaal geeft. Tegen het slot, als ware aria’s gezongen worden, maakt ze dit echter geheel goed. Bovendien gaan de twee toch gaan de twee verhaallijnen met elkaar concurreren, zijn ze hetzelfde, en toch zo verschillend, werkt de voorstelling bewerend, ontroerd ze, en geeft ze stof tot nadenken over hoe te leven. Dat maak ik niet vaak mee in het theater!

Een reuze gewei voor de Hoogovens. Het is een waanzinnige plek. Gelukkig zat ik in de bus naar allemaal Hoogovens-personeel, dat mij veel interessants kon vertellen. Zo weet ik nu dat het echt spannende allemaal onder de grond zit, en al die fabrieken er boven maar peanuts zijn. Ze beschreven me de meest opwindende inferno’s… De voorstelling was dan weer niet zo spannend. Er is vast een hoop belangrijks bedoeld over vrouwen en mannen en de twintigste eeuw. Maar in het theater wil ik het wel graag zien en heb ik aan een beschrijving van het onderliggende door een medewerker niet genoeg.