Ongeloofelijk, gisteren was ik getuige van een try-out van deze voorstelling . Ik wist niet dat het mogelijk was maar ik heb vier uur lang genoten van deze schitterende mensen. Even kwiek als ik gekomen was verliet ik de schouwburg. wat een prestatie van de acteurs en van de bevlogen regisseur Dirk Tanghe. Zat hij maar elke avond in de zaal om het stuk met zijn kreten te begleiden. Hulde ook aan de techniek die met het effect (dat ik natuurlijk niet ga verklappen) mij liet verwonderen als een kind. Kortom deze voorstelling is fantasties.

Okee, het heeft de diepgang van een aardbei, en blijft ver achter bijvoorstellingen die Eddie B. Wahr, Kees van der Vooren en Beppe Costa eerder maakten (zoals Battling Siki, het onbetwiste hoogtepunt in hun samenwerking). Maar het is wel vermakelijk, gezellig en onpretentieus, en zeer geschikt Parade-vulsel.

Sommige voorstellingen gaan alleen maar over sex! Deze ook. Een dansvoorstelling. Ik ga nooit naar dans, maar dit was tango en dat vind ik geweldig. Sober toneelbeeld, en de muziek kwam in het begin van oude kraakplaten en zette een geweldige sfeer. De spanning was te voelen tussen de dansers. Jammer alleen dat de eeuwige tocht in de Rotterdamse Schouwburg voor een ongewenste verkoeling zorgde (een blik dus voor de inmiddels jarenlange ergernis!). Maar eigenlijk mocht dit de pret niet drukken. Ik kwam de voorstelling uit met een verliefd gevoel en ik wil ook de tango dansen!

Erg verfrissende circusachtige theatervoorstelling doorspekt met voor ons allen bekende elementen uit de sprookjesboeken. Erg verrassend om te zien hoe je met vrij eenvoudige gegevens toch een heel mooie voorstelling kunt bouwen. Zeker geen voorstelling voor kinderen alleen, er zitten geweldige volwassen doordenkertjes en geintjes in om ook 18+ ers gekluisterd te houden. In lange tijd niet meer zo hevig ‘even ondergedompeld’ geweest in het spel. Zeker nog even heengaan als het lukt!

Voor de vuist weg gespeelde, leuke tekst, ondersteund door Aphex Twin en verlepte groenten in een voorstelling die eigelijk nergens over gaat. Voor mij geen enkel bezwaar.

Verhaal over decadentie liefde en oorlog struikelt af en toe over zijn voeten maar heerlijke speelstijl en een genoeglijk avondje met zelfs wat AphexTwin!

Traag als dikke stront door een zeef. Het is niet een ego-show van Porgy, Gijs en Peter (jammer!), het is al helemaal geen muziektheater over Howard Hughes, het is helemaal niks! Toch een gewei voor de prachtige vormgeving.

Raar echtpaar op haast uitgestorven eiland. Gast arriveert. Schudt het huwelijk op. En dan? Aardige lunch, goed gespeeld vooral door Lies Visschedijk. Tekst van Droog Brood-cabaretier. Ook redelijke regie. Toch slechts een eland, want: vooral veelbelovend.

Men neme het verzameld theaterwerk van Alex van Warmerdam en alle uitgeschreven Jiskefet sketches en koke er soep van. Een beetje van jezelf laat je weg en wat overblijft is herkenbaar en ook wel lekker, maar niet zo vers. Zo voelt een koe zich dus, dacht ik, en genoot wel van de vormgeving in deze voorstelling (gewei!). Lekker licht allemaal, ook het spel en de regie. Ondanks de tekst, natuurlijk bejubeld door A. Oster, best een leuke voorstelling.

Ik vind Becket eigenlijk altijd stom, we zitten gewoon niet op dezelfde golflengte. Verder was het ook de eerste keer dat ze het speelden en het was wat lang. En het was ook laat. Maar het was ook mooi en symbolisch. Moet ik nu elke voorstelling van Discordia geweldig vinden omdat ik zo vreselijk melancholiek word van hun negatieve advies? Bah, zo werkt dat dus bij mij. Ook dus tomaat voor mijzelve, omdat ik sinds mei volkomen vertroebeld naar hun voorstellingen kijk.