Hmm, heel gedeprimeerd werd ik hiervan. Arme Jan Joris en consorten. Beckett werd ineens een soort afscheidslied! Ik ben dan toch meer voor wat luchtigheid; een hysterische drie-in-een-pan klucht ofzo…

Ik vind Becket eigenlijk altijd stom, we zitten gewoon niet op dezelfde golflengte. Verder was het ook de eerste keer dat ze het speelden en het was wat lang. En het was ook laat. Maar het was ook mooi en symbolisch. Moet ik nu elke voorstelling van Discordia geweldig vinden omdat ik zo vreselijk melancholiek word van hun negatieve advies? Bah, zo werkt dat dus bij mij. Ook dus tomaat voor mijzelve, omdat ik sinds mei volkomen vertroebeld naar hun voorstellingen kijk.