Ja hoor, het was weer een heerlijke openluchtvoorstelling. De acteurs spelen vol overtuiging, de wolken muggen zijn traditie en de knisperende chipszakken worden steeds krokanter. En Peter Faber is gewoon leuk.

Henry IV is niet een buitengewoon fascinerend stuk, maar dat doet er in deze vrolijke openluchtshow helemaal niet toe. Peter Faber is er tenslotte, en Porgy, en nog wat gezellige jongens die heel veel jasje aan, jasje uit, hoedje op, pruikje af mogen doen en daar heel veel plezier in hebben. Dat werkt aanstekelijk! Het hoge Braveheartgehalte -met Schotserokken-strijdroffelmuziek, explosies en vuurwerk- spreekt ook erg tot de verbeelding. Toch een blikje puree omdat de dames er maar wat bekaaid vanaf komen. Waarom mogen de mannen altijd de leuke dingen doen?!

Op zich mooi decor en toneelbeeld en zo; met die grootse tribune en al die mensen best een hele ervaring. Maar geen enkel samensspel; geschmier en ge-egotrip. Vooral Porgy was erg een clowns-act van die mooie Fallstaff aan het maken en die Peter Faber bleef maar loeien. En tot slot redde Geert Lageveen het absoluut niet de climax geloofwaardig te spelen.

Grunberg schreef een hilarisch boekenweekgeschenk in 1998: ‘De heilige Antonio’. Deze tekst is de basis voor vijf jonge acteurs uit Utrecht. Er is gekozen voor een almachtige verteller, die in herkenbare Grunbergteksten de scènes aan elkaar praat. In het eerste deel wil de vaart er maar niet inkomen, ik denk mede door deze vorm. (tomatenblik 1) Een ander nadeel is dat er van de opbouw van het tragikomische drama in het boek niets overblijft. (tomatenblik 2).
Na de pauze bewijzen de acteurs dat het niet aan hun ligt. (gewei 1) Het is nu minder statisch. De lijn komisch, die toch al niet lukte, wordt losgelaten en het persoonlijk drama uitvergroot (gewei 2) en goed neergezet door met name ‘de kroatische’ (gewei 3). Dit maakte de gang naar Theater ‘t Veem toch de moeite waard, ook al had ik het boek al gelezen.

Ik heb deze voorstelling met heel veel plezier bezocht. ‘De Heilige Antonio’ weet een mooie balans te vinden tussen komedie en tragedie. De spelers zijn perfect op elkaar ingespeeld, wat zorgt voor een dynamische voorstelling. Ik heb het boek ook gelezen, en ook al wist ik hierdoor hoe het verhaal zou aflopen, ik zat na afloop toch met een behoorlijk brok in mijn keel. Een aanrader!

1 gewei voor Arnon Grunberg. 1 gewei voor Erik Snel, die solliciteert naar de titel ‘meest ondergewaardeerde regisseur van Nederland’. 1 gewei voor de broertjes Andino. 1 gewei voor de bloemetjesgordijnen. Die wil ik ook, waar zijn die te koop. En het laatste gewei voor de geweldige acteerprestaties. Tenslotte toch ook nog een blik tomaten, en wel voor scholier van wie de mobiele telefoon in de slotscène begon te rinkelen. Kan ik misschien een keer een voorstelling van Aluin zien zonder scholieren in de zaal? Heel graag!

Fijn! Hoogtepunten: ‘Op een mooie pinksterdag’; de modernisering van de vertaling door Marnix Kappers; het funky decor; maar vooral de furieuze reacties van de jeugd op het schellinkje op de achterhaalde Turk; heelCarré werd luidkeels uitgemaakt voor fascist en zo zien wij het graag. Annie zou trots op ze zijn. Ik nomineer deze lieden ook hierbij voor de terplekke uitvonden Kritische Kijker Award.

Oh, we hebben dus wel een Nederlandse musicaltraditie… Zelfbewust en intelligent amusement. Gaat dat zien!

roddel en achterklap rond het afsluitend project ‘hedda, hedda’, met -jawel- gerardjan himself als hedda. hmmmm. dit is beslist enig als je op de toneelschool zit of hebt gezeten. Nou heb ik dat niet… voorspelbare grappen, georganiseerde chaos en dan de broek naar beneden. dat laatste overigens dermate koeltjes, dat het een kunst is. toch wel hulde jorn en matthias! - in ieder geval een genoegelijk stukje toneel waarbij best het een en ander te lachen valt - en wat is daar mis mee? [1 moose voor het ge-egotrip op school & chaos, maar toch ook een tomaat, dan neem je tenminst nog iets mee naar huis.]

Door Rijnders geschreven voor een afstudeervoorstelling van de Toneelschool, nu door Discordia. De oude meester doet met zichtbaar plezier mee. Twee geweien voor de lol en de gezelligheid.