‘Arnold!’
‘Max’
Zo begint ‘Mooi weer vandaag’ en ik vond het gewoon hartstikke mooi. Geestige teksten, de vertaling was zo dat je sommige passages bijna als muziek kon opvatten, zo’n mooi ritme zat daarin. Dat komt natuurlijk ook door dat geweldige kwartet acteurs. Daardoor vier elandjes en eentje voor Titus. Minpuntje: het publiek in het TTA zat ongelooflijk te hoesten en te ritselen, erg storend.

Altijd een gewei voor Joop Admiraal. Maar verder laten voor wat het is daar in de gasfabriek.

Een gewei niet alleen voor Joop maar voor alle dames en heren acteurs. En dan vooral voor de dames. Helaas konden die het geheel echter niet meer redden. Geen inhoud en geen regie.

Wat fascinerend dat er kunstenaars bestaan die in een tijdsbestek van vijfentwintig jaar geen enkele vorm van ontwikkeling doormaken. Drie hoeraatjes voor Philip Glass!! Wat het 3D gebeuren betreft, tja, ik had nog nooit zo’n bril op gehad dus dat was leuk. Saai was het natuurlijk wel, maar goed, dat weet je van te voren als je naar Robert Wilson gaat. Vier blikken tomaat voor gedateerde, pretentievolle ouwe-lullen kunst, een geweitje voor de vier zangers.

Ja wat zal ik zeggen. De “hottest tickets in town”, maar ik ben de voorstelling alweer een beetje vergeten. Iets met Phillip Glass muziek en met 3D projectietjes en een heleboel mensen in de zaal die dachten dat het belangrijk was. Nou jongens, ik hoef geen opera van de 21e eeuw. Voor opera ga ik liever naar ‘Carmen’ en voor de 3D film graag naar ‘Last Nightmare on Elm Street’. Vast minder zen maar wel lekker.

Vier keer gezien, vier keer anders - en toch ook weer niet. [1 moose voor de stiltes, 1 voor het weer beginnen na een stilte en 1 voor het erbij mogen zijn]

Waarom het in de gymzaal van de HES was mag Joost weten. Een beetje kort maar kort genoeg. Grappig maar zwaar vaag. Freudiaanse horror; jeetje.

Wat een hype, wat saai, wat braaf en wat fijn dat dit over tien jaar waarschijnlijk helemaal verdwenen zal zijn. Dat geneuzel met die feitjes. Makkelijk scoren, zeg ik dan, en leer ze dan op zijn minst uit je hoofd, jongens!De dodelijk voorspelbaarheid van de monologen.En inderdaad, Kuno, als Oscar en Manja geweest zijn, kom jij. Dat had ik al van mijlen ver aan zien komen, Dus je hoeft het al helemaal niet nog eens een keer aan te wijzen. En dan de onverschilligheid. Hallo, ik heb betaald ja, doe alsjeblieft een beetje je best voor mij. “Onze idealen zijn vervlogen”, dat zeggen de personages uit Oom Wanja (van TGA) ook, maar daar voel ik het tenminste. “Spelers” van Dood Paard, jullie zijn van die types die mensen die in arnhem komen auditeren angst inboezemen. Is dat de bedoeling? WAT IS DE BEDOELING? WAT IS DE BEDOELING? Wat doet die DJ daar met die harde kutmuziek? Wat doen jullie daar? Wat doe ik daar? Ja, want dat was nog het ergste. Het besef bij mezelf dat ik niet weg durfde te lopen, vanuit een soort Paul de Leeuw-angst om aangesproken te worden door die hippe Arnhemmers daar.
En weten dat je NATUURLIJK iets tegen die mensen kan zeggen naderhand, maar dat je je beseft dat het verspilde moeite is omdat DP waarschijnlijk overal een antwoord op heeft. Ik wil niet eens kwaad worden op die voorstelling, ik wil alleen van een iemand horen dat dit niet de toekomst van theater is, want als dit de toekomst van theater is, win ik nog liever een oscar, Oscar!

Leuke feitjes, mooie verhalen en onduidelijke klanken. Afzonderlijk interessant maar in combinatie is de aandacht helaas te verdeeld om iets te kunnen volgen. Dit wordt nog eens overstemt door klanken en rood op rood teksten van de live DJ in het gehalveerde theater. Acteurs keken omstebeurt op hun horloge en waren toen nog te vroeg klaar. Liepen overigens alledrie in trendy merktrainingsbroeken.

Weer een voorstelling van Dood Paard die er net niet komt, de aanzet is er, dat geef ik toe. Soms wordt het zelfs boeiend. Kuno en Oskar zijn best leuk om naar te kijken, maar steeds weer dezelfde typetjes. Manja’s geloofwaardigheid is toch echt minimaal. Wat Dood Paard nu wil in deze wereld wordt me steeds onduidelijker. Ze lijken nog echt van het publiek, noch van theatermaken te houden, Tja. De boodschap van de voorstelling ‘Wij worden overspoeld met overbodige info en er zijn mensen die zich niet aan deze rationele maatschappij kunnen aanpassen’ is net even te dun, doe er dan meer mee ofzo!!!
Dood Paard, hopelijk volgende keer beter.