Een bijzondere voorstelling die door dodenherdenking een extra dimensie kreeg. Wendell Jaspers en Fokka Deelen vertolkten op sublieme wijze en in een elkaar vloeiend geheel de rol van een naief meisje dat zich niets vermoedend de avances van een dikke en lelijke Duitser laat welgevallen, met alle desastreuse gevallen vandien. Uiteindelijk verstoten door iedereen neemt ze later een halfzoete wraak op haar minnaar in Berlijn. Wendell en Fokka spelen deze, in onze ogen toch ondankbare rol, met overtuiging en liefde voor het toneelvak. Ik ging bijna geloven dat ze deze liefde in oorlogstijd, waarin geen weg terug was, tot in hun vezels hadden doorleeft.

Bijzonder ingetogen en soms toch ook humoristische vertelling over Greetje, die in de oorlogsjaren op jonge leeftijd “verliefd” wordt op Heinz (een Duitse officier).
Ze wordt door haar ouders en grootouders verstoten en komt terecht in de door de Duitse officieren georganiseerde orgies. Na de oorlog, als ze een beurs krijgt voor een studie in Parijs, gaat ze nog een keer naar Heinz, die nu vuilophaler in Berlijn is.
Ze maakt een afspraak met hem maar laat hem de volgende dag achter zoals hij haar na de oorlog achter liet.

De wisselwerking tussen Wendell Jaspers en Fokka Deelen is fantastisch. De chemie tussen deze twee fantastische actrices is zeer goed, zoals ook al het geval was bij Hokwera’s kind.

Madeleine Matzer laat de actrices een geweldige prestatie neerzetten. Graag meer van dit soort toneel.

Van begin tot eind boeiend. Door zowel de heldere tekst als door de zeer goed spelende actrices was er geen moment van verwarring. Twee personen brachten 1 vrouw naar voren die niet zo best was maar ook sympathie opriep. Bizonder knap en indringend. Daar willen we meer van, en dan met name in deze combinatie tekst-uitvoering. Met respect,
anita gerats

Deze voorstelling 2 weken geleden gezien en hij laat mij niet los!
Een positief drama waarin, na afschuwelijke meisjesjaren tijdens de oorlog, een jonge vrouw een positief eigen leven opbouwt. Prachtig vertolkt door beide actrices. Bravo!
Martine Peucker

Afgelopen week bezocht ik deze voorstelling voor de tweede maal. Op het Cementfestival in Maastricht werd ik erg geraakt door deze voorstelling en ook nu weer werd ik in de voorstelling gezogen. Madeleine Jutten-Matzer maakt heel bijzondere voorstellingen (recent: Hokwerda’s kind). Zowel qua vorm, als wat een voorstelling bij je teweeg brengt. Voor je het weet identificeer je jezelf met de hoofdpersoon in haar context. Je wilt haar behoeden voor persoonlijke foute keuzes en je bent ontsteld over wat zij aanricht. Dat is vooral heel bijzonder als je weet dat de hoofdpersoon, en alle aandere rollen,in deze voorstelling in een continue flitsende interactie gespeeld worden door twee fantastische actrices.
Jacqueline Niewerth

sympathiek, klein gehouden, mooi verteld verhaal, goed gespeeld. Ondanks de moelijk op in te leven vertelling wordt het toch persoonlijk gemaakt. Dit is het ding waar Productiehuis Brabant nu al een paar keer mee heeft uitgeblonken op de Boulevard de afgelopen jaren.

Mijn hart is geraakt. Weinig woorden, veel lof.