Drie vrouwen, op handen en knieën, de achtersten naar het publiek. Een ritmisch bewegen dat allengs groter en heftiger wordt. De opmaat naar een maalstroom van confronterende en weinig opwekkende beelden.
Handen die lokkend wenken, slaan later de huid rood; een van de vrouwen wordt uitgekleed en er wordt als een stuk vlees mee gesleept en gegooid; een ander staat lang naakt te schudden alsof ze midden in een hevig afkickproces zit.
Er wordt gevallen, geslagen, mechanisch gelachen, gehijgd, geschreeuwd. Mechanisch klinkt soms ook de elektronische muziek. Het licht beweegt zich tussen rood en kaal grijs.
De danseressen leveren een intens fysieke prestatie en gaan daardoor, volgens mij, stuiterend van de adrenaline de vloer af. Ik ga leeg en lichtelijk gedeprimeerd naar huis.