Langdradig, poetisch en zacht, maar des te kunstzinniger.

De boeken heb ik niet gelezen, daar komt binnenkort verandering in. Zoals ik had begrepen, was dit echter een metaverhaal over de schrijver vanuit zijn huishoudster.

Wat een voorstelling! De circel is rond.

Op zoek naar de verloren tijd:

Je zou kunnen zeggen dat ik een spijtoptant ben, de eerste Proust had ik gemist, maar nu de schade ingehaald. Eén van de laatste voorstellingen (?), maar het kon in ieder geval nog.

Even dacht ik “een Proust te ver”, heel even maar want in dit vierde en laatste luik van Guy Cassiers’ Proust-cyclus wint het esthetisch genot dat je via tekst, vertolking en beeld weer toefladdert he

Je houdt je oren open om de tekst te kunnen volgen, zodat je op de achtergrond allerlei zaken probeert te volgen. Het is geweldig, het is veel.

Olga Zuiderhoek was een mooie Higgins, de overige personages kwamen niet zo goed uit de verf.

In deel 1 viel ons enkel het trage tempo en de literaire benadering op. In deel 2 kwam daar het prachtige visuele en poëtische aspect bij maar vonden we het geheel nog altijd traag en monotoon.

Geweitje voor de pensionhoudster (de enige die boven de middelmaat uitstijgt) en voor de decors.