Aardige voorstelling die niet in de schaduw kan staan van ‘Conijn’. Voorstelling leunt erg op Tamar van den Dop en Beppe Costa’s God-rol is wat onduidelijk.

Hoe breng je een lesje vaderlandse geschiedenis voor een hedendaags publiek braaf, verteerbaar en stichtelijk over het voetlicht? Zo’n opgaaf kun je, zo blijkt, aan Orkater overlaten.

Een wervelende voorstelling door Orkater. Costa is innemend als God, terwijl de andere acteurs overtuigen als de verpersoonlijking van de Nederlandse volksgeest.

Ik moest eigenlijk naar deze voorstelling voor school (CKV 1) maar was er zeker ook vrijwillig naartoe gegaan. Ik had dit zeker niet verwacht!!

Heb me afgevraagd of ik misschien te ver weg zat in Carré tijdens deze leuk bedoelde voorstelling. Misschien was ik daarom zo on-betrokken. Maar het kan ook liggen aan de grote hoeveelheid clichés.

Hoewel de Monkees van ver voor mijn tijd zijn, heb ik enorm genoten van deze voorstelling. Gewoon lekker lol trappen op dat toneel. Het spelplezier straalde er af bij de acteurs.

HOPPETA, zo kan theater dus ook wel weer zijn: toegankelijk, feestelijk, meesterlijk gespeeld, prachtig geregisseerd en zeker niet te braaf.

Het was de eerste drie minuten even inkomen, maar daarna was het echt geweldig. Goed gezongen (mijn moeder dacht dat het de Monkees zelf waren) goede band en geweldige kostuums.

Ik kwam in ieder geval met een glimlach naar buiten na deze voorstelling, die wellicht alleen iets kernachtiger had gekund.

Veel potentie, maar het komt er nog niet allemaal uit.