Ik moest eigenlijk naar deze voorstelling voor school (CKV 1) maar was er zeker ook vrijwillig naartoe gegaan. Ik had dit zeker niet verwacht!! Heel erg leuke voorstelling met ongelooflijk grappige humor en ontzettebnd leuke meezingliedjes!! Dit was een voorstelling voor jong en oud (mijn leraar zat naast me mee te dansen!!)Echt heel erg leuk!!!!

Heb me afgevraagd of ik misschien te ver weg zat in Carré tijdens deze leuk bedoelde voorstelling. Misschien was ik daarom zo on-betrokken. Maar het kan ook liggen aan de grote hoeveelheid clichés. Ik heb wel af en toe gelachen, maar ik vond het echt heel erg slecht eigenlijk. Zoveel ontzettend goede acteurs bij elkaar in een voorstelling! Wat een gemiste kans. De liedjes waren leuk en goed gezongen. Misschien dat het daar alleen maar om ging….

Hoewel de Monkees van ver voor mijn tijd zijn, heb ik enorm genoten van deze voorstelling. Gewoon lekker lol trappen op dat toneel. Het spelplezier straalde er af bij de acteurs. Het decor was lekker fout, de kostuums ook, alles eigenlijk. Heerlijk avondje theater in een volle zaal! Mogen ze nu weer geld, Rick? O ja, Gijs Scholten kan hele leuke sprongetjes maken!

HOPPETA, zo kan theater dus ook wel weer zijn: toegankelijk, feestelijk, meesterlijk gespeeld, prachtig geregisseerd en zeker niet te braaf. Lekker vaag af en toe, genoeg tragiek en vooral zeer komisch. Laat die jongens maar weer subsidie krijgen, Ricki Picki?

Het was de eerste drie minuten even inkomen, maar daarna was het echt geweldig. Goed gezongen (mijn moeder dacht dat het de Monkees zelf waren) goede band en geweldige kostuums.
Echt een aanrader als je van goed toneel en van goede muziek houdt.

Ik kwam in ieder geval met een glimlach naar buiten na deze voorstelling, die wellicht alleen iets kernachtiger had gekund. De personages worden mooi/tragikomisch uitgediept en het spel van oa Peter Blok en Porgy Fransen is een lust om naar te kijken. Het grote aantal komische absurde wendingen kan wat verwarrend zijn, maar hield de aandacht vast. In het tweede gedeelte gaat de vaart er een aantal keer flink uit en dat is volgens mij jammer. De muziek maakt echter alles goed.

Veel potentie, maar het komt er nog niet allemaal uit. Gijs Scholten van Aschat heeft moedig geprobeerd zowel de melige sfeer van de tv-serie, de totaal psychedelische film ‘Head’, als de melancholie van de midlifecrisis weer te geven. Interessant veellagig geheel wordt het daarmee, waarbij nooit helemaal duidelijk is wie wat speelt, en waar welke werkelijkheid om de hoek komt kijken. Tegelijkertijd weet men er nog niet goed grip op te krijgen, zakt het tempo veel te vaak uit de voorstelling, en heeft het te weinig richting nu. Hopelijk komt dat goed als men beter is ingespeeld. Porgy Franssen, Han Oldigs en Peter Blok (hij lijkt ook echt enorm op Mike) spelen zeer goed, Gijs Scholten is vooral heel erg Gijs Scholten.