Een zesje, dus net niet

Ik weet niet zo goed wat ik met dit soort voorstellingen aan moet. Ik zie het. Het verhaal is wel leuk, maar geen ‘classic’. Peter Blok altijd goed. Decor mooi. Muziek mooi. En toch mist er iets.

BBBBRRRRRR. Wat een misser is dit. Op papier ziet het er zo mooi uit: regie van Rijnders, Alex Klaassen, Peter Blok, Annet Malherbe…

Terwijl andere mensen in de stad zich op een terrasje nestelden in de lentezon, stond ik verheugd in de foyer van Stadsschouwburg omdat ik naar de nieuwe Orkater ging. Wat viel dat tegen.

Prachtige muziek - mooi gespeeld (3 moose-head). Musici helaas in onflateus kostuum gehesen. Mooi te zien hoe de musici te allen tijde mooi uitkomen op toneel. Nooit eerder gezien!

De acteurs zijn geweldig, het orkest is fantastisch en toch wordt het geen echt goede voorstelling. Ligt het aan de regisseur, aan de schrijver of aan de componist?

Van Ferron’s tekst was al het nodige gesneuveld in de aanloop van deze voorstelling, zeer tot ongenoegen van de meester. Wat mij betreft hadden ze hem in zijn geheel kunnen teruggeven.

Wat schort eraan? Het is de tekst, denk ik, die niet geschikt is als toneeltekst. Het verhaal stelt niets voor en ook de gezongen teksten en de melodieën blijven vlak. Een dubbele tomaat hiervoor.

Na twee keer Goos ook nog even De La Parra. Het viel niet tegen, deze schets over drie oude heren, maar ging minder diep dan de ‘Citroenstukken’. Aardig stuk, aardig spel, maar weinig memorabel.

Mooie voorstelling. Muziek vond ik beter/mooier dan het spel. Erg goeie muzikanten, en erg goeie bewegingen van ze.