Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet en Sebastiaan. Deze prachtige verhalen, die we ons zeker herinneren uit onze jeugd, zijn geschreven door Annie M.G. Schmidt. Om zulke schitterende kinderverhalen te kunnen schrijven, moet een deel van jezelf kind zijn. Maar door de voorstelling die ik vanmiddag heb gezien, vraag ik me toch af of er een deel van haar kind gebleven is, of dat het hevige verlangen naar die onbezorgde kindertijd de drijfveer achter al die mooie verhalen is geweest?

De schrijfster, die bekend stond om haar buitengewoon relativeringsvermogen en uitzonderlijk gevoel voor humor, kende ook een donkere kant. De kant van verdriet om alle stukgelopen relaties, het verlangen naar de tijd dat alles minder gecompliceerd was en het geworstel met een negatief zelfbeeld.

Katelijne Verbeke en Els Dottermans laten u kennis maken met deze donkere kant van Annie M.G. Schmidt die velen van u niet kennen. Onder begeleiding van Florejan Verschueren vertellen, lezen en zingen Katelijne Verbeke en Els Dottermans over deze donkere kant van Annie M.G. Schmidt.

Vluchten kan niet meer, heeft geen enkele zin
Vluchten kan niet meer, ik zou niet weten waarin
Hoe ver moet je gaan
Vluchten kan niet meer

Wat een heerlijke voorstelling is “Annie M.G. Schmidt”! Het ene moment veeg je de tranen (komma weg) van het lachen uit je ogen. Het andere moment veeg je de tranen van diepe ontroering uit je ogen. Een voorstelling waarin een lach en een traan oh zo dichtbij elkaar liggen. Een voorstelling waarin ontroering en humor elkaar afwisselen. Gebracht door twee klasse-actrices die tot de TOP van België horen. Begeleid door een klasse-muzikant. Deze heerlijke middag zal me nog lang bijblijven. Een dikke bravo is zeker op z’n plaats!

Gezien op 17 maart

Uit het Leven van de Marionetten

Je bent een succesvol zaken en denkt gelukkig getrouwd te zijn, je gunt elkaar de ruimte ook op sexueel gebied… Peter E. heeft zo’n huwelijk. Alleen ontbreekt een heel essentieel onderdeel in het huwelijk, ze hebben elkaar niks meer te zeggen. Peter bezoekt een psychiater en verteld hem zijn grote geheim. Hij heeft namelijk last van nachtmerries waarin hij zijn vrouw vermoordt. Het advies van de psychiater luidt wat minder alcohol te nuttigen en meer te gaan wandelen en daar moet Peter het mee doen. Het onvermijdelijke gebeurd, Peter pleegt een moord.

Tijdens de voorstelling wordt je heen en weer geslingerd tussen heden en verleden. Maar de voorstelling is zo fascinerend dat het geen enkele moeite kost om in het verhaal te blijven, je voelt de emoties van de personages, hun woede, angst, verdriet en wanhoop. Het decor en de entourage kwamen perfect overeen met de voorstelling, de bakstenen muren werden in sommige scènes zelfs grillig. Een groep ijzersterke spelers slepen je anderhalf uur lang in een zoektocht naar een motief voor de moord, maar valt irrationeel geweld wel te verklaren?

Uit het Leven van de Marionetten is gebaseerd op het filmscenario van Ingmar Bergman. Theater ‘t Arsenaal maakte er een theatervoorstelling van die in november 2007 haar première beleefde.

De hoofdrollen worden gespeeld door Han Kerckhoffs, Katelijne Verbeke, Greta van Langendonck, Tuur de Weert, Luc Springuel, An Dours en Thomas Bellinck. De regie is in handen van Stef de Paepe

Gezien op 18 november in Theater ‘t Arsenaal te Mechelen

Extreemrechts heeft de verkiezingen gewonnen en is aan de macht gekomen. Dit verandert het leven van acteur Kurt K?pler en zijn collega’s drastisch. Voor een enkeling wordt de situatie onhoudbaar en besluit om te vluchten. Andere blijven. Kurt en zijn overgebleven collega’s blijven de strijd van hun hart voeren maar
de nieuwe minister van Cultuur probeert zijn wil steeds meer en meer op te leggen . Kunnen ze blijven volhouden in hun idealen? Of zullen ze moeten buigen en een misschien wel een fatale compromis sluiten.

Mephisto, de beroemde roman van Klaus Mann werd door Guy Cassiers en Tom Lanoye bewerkt tot Mefisto Forever, een productie van het Toneelhuis te Antwerpen. Een ijzersterke cast bestaande uit Dirk Roofthooft (winnaar van de Louis d’Or voor deze rol), Gilda de Bal, Josse de Pauw, Vic de Wachter, Abke Haring, Stefan Perceval, Ariane van Vliet en Katelijne Verbeke staan regisseur Guy Cassiers bij.

Je aandacht bij een 3 uur durende voorstelling kunnen houden lijkt haast een onmogelijke opgave. Maar bij deze voorstelling koste het totaal geen moeite, deze voorstelling sleept je van het ene gevoel in het andere gevoel. Vol passie en overgave spelen de acteurs hun rol, zo sterk en zo goed dat je gewoon vergeet dat je naar een voorstelling zit te kijken maar meer het idee hebt dat het een realiteit is wat zich voor je ogen afspeelt. Echt een adembenemende voorstelling. Zeer terecht dat deze productie uitgenodigd was voor het Theaterfestival in Avignon.

Een bijzondere dag is een bijzondere voorstelling

Wie kent de filmklassieker “Una Giornata Particolare” uit 1977 nu niet? Een film, of kan ik beter “DE film” zeggen, van Ettore Scola met in de hoofdrollen Sophia Loren en Marcello Mastroianni.

Terwijl iedereen naar de optocht is, die ter ere van het bezoek van Hitler aan Rome gehouden wordt, blijft Antoinetta, moeder van 6 kinderen, met een 7e kind in de planning, alleen achter. Als haar vogel Rosemunde ontsnapt leert zij haar buurman Gabriele kennen. Gabriele is een radiopresentator die vanwege zijn homoseksualiteit ontslagen is. Het wordt een bijzonder samenzijn. De betoverende ontmoeting eindigt als de optocht ten einde is.

Het Raamtheater uit Antwerpen nam de stap en bewerkte deze film tot een heuse theatervoorstelling welke op 2 maart 2007 in première ging.

Het decor is simpel, een tafel met een hanglamp erboven, een bureau, wat stoelen, LP’s en boeken op de grond, voetafdrukken (om de Rumba te kunnen dansen), en waslijndraden met wasgoed op de achtergrond, uit meer bestond het niet.
Een accordeonist die op subtiele wijze zachte klanken ten gehore brengt en een drietal fantastische spelers om het geheel compleet te maken.

Deze combinatie maakt van “Una Giornata Particolare” een zeer geslaagde theatervoorstelling, intiem met veel warmte en nog meer ontroering. De voorstelling is een uitstekend voorbeeld van eenvoud op haar mooist en wordt gedragen door de acteur en actrices.

De hoofdrollen worden gespeeld door Katelijne Verbeke en Koen de Bouw, Patricia van Goemaere speelt de conciërge en Sam Vloermans is de muzikant. Gitt Bolsens tekende voor de regie en bewerking.

Bezocht op 8 december 2007 in Lommel, België