“Ik speel alleen maar in theaters, want het is zo’n magische plek,” vertelde Stef Bos tegen het einde van de voorstelling “Licht” waarmee hij al ruim een jaar door Nederland, België en Zuid Afrika toert. Die magie die was zelden zo goed te voelen als die avond, zelfs op rij 17 in de Schouwburg van Rijswijk. Als in een trein ervaarden we dromerig het landschap dat door de schitterende muziek en teksten voor ons opbloeide; het ene moment langzaam, het andere moment snel. Humor, melancholie, blijdschap en verdriet wervelden in het vuur waar de maker zo naarstig naar blijft zoeken en wat deze avond zo magisch maakte. Wat een kracht, wat een schoonheid, wat een artiest!

Hoe goed mag een try out zijn? Hoe ver ga je?

Op de laatste try out aan de vooravond van de première van Brel XL of Brel 2 gaf Jeroen Willems wederom een indrukwekkende vertolking van de teksten van Jacques Brel. Evenals in het voorgaande “Brel, De Zoete Oorlog” werden de liederen voorafgegaan door een monoloog, die dit keer vanuit een mannelijk personage speelde met de thema’s die later terugkeerden in de chansons.
Afgezien van het feit dat sommige toeschouwers schijnbaar moeite hebben met deze twee samengevoegde vormen van theater, leek ook dit personage zelf nog te zoeken naar de subtiele balans in het overbrengen van de dromer en de existentialist. Persoonlijk kan ik het wel waarderen als men de toeschouwer wat laat bungelen in de interpretatie, al zal de gemiddelde schouwburgbezoeker zich eerder vastklampen aan het vermaak van de muziek die volgt. Wie daarbij echter uitgaat van een compleet nieuwe samenstelling van liedjes komt echter bedrogen uit. Brel XL is, zoals de naam zegt, minder monoloog en meer Brel in zowel woord als muziek, dat betekent dus eerder een aanvulling en aanpassingen op het eerdere repertoire dan een compleet nieuwe voorstelling.
Het talent en miniatuurwerk van Willems blijft onvolprezen, zo leidt hij ons van chanson naar chanson, van personage naar personage, begeleid door het fantastische muzikale quartet. Toch vraag ik mij af in hoeverre hij zich inhield vanavond, de intensiteit en het plezier dat hij twee jaar geleden heeft laten zijn, heeft zal hopelijk nog meer te zien zijn in de komende weken. Vergeleken met de try out van twee jaar geleden miste ik natuurlijk de chemistry van de intimiteit van het Oostpool theater. Het was bijna bizar om met een try out voor een uitverkochte schouwburgzaal met een directe staande ovatie te staan. Bij het in ontvangst nemen hiervan keken de muzikanten zelf ook nog niet geheel voldaan, wat wellicht betekent dat er nog aan gewerkt zal worden. Hopelijk gebeurt dat ook, want met zoveel talent en inhoud zal er genoeg inspiratie opgedaan kunnen worden…