Het is alweer even geleden dat ik me zó heb verveeld tijdens een voortselling. Het is een stijl, ik weet het, maar de volledige weigering om een illusie op te bouwen resulteerde in een slordige, oppervlakkige en voor mij dus betekenisloze voorstelling. De spanningsboog was ver zoek, het idee van brilwissels per personage vond ik vooral lullig en de grap van het slecht gesproken Engels was er snel af. En Jezus wat een lelijk decor! Hier met die gouden tomaat!