Wat een draak van een voorstelling. Over mager verhaallijntje gesproken. Dit bevestigt mijn (voor) oordeel over musicals. In bijna een van de laatste scenes komt het echte plot om de hoek kijken maar dan heb je wel al 1,5 uur zitten kijken naar een verhaal waarvan je denkt waar gaat dit over. en dan moeten ter opvulling?? er ook actrices uit hun kleren. Bll walgelijk goedkoop.Hou je geld in je zak en huur een goede film. de opening was veelbelovend maar toen ik na 2 nummers dacht nu gaat het verhaal beginnen kwam er nog een 3e liedje. toen voelde ik al nattigheid: dit is tijd rekken om aan een avondvullende voorstelling te komen. En dat idee werd alleen maar gesterkt tijdens de uitvoering. Zoek een verhaal wat bij je groep past of bewerk het zodat er een verhaal te beleven valt. Ik vind Bastiaan Ragas als zg. lekker ding niet genoeg. voor mij mag hij zijn t-shirt aanhouden. Het is waardeloos materiaal en als voorstelling dramaturgisch onvoldoende door de mangel gehaald om mij als publiek te kunnen boeien.

Als je een dynamische, komische hedendaagse voorstelling wilt zien over onze grote steden problematiek is de voorstelling Hollandse Spoor een echte aanrader. Als je een tikkeltje meer van Den Haag weet is de voorstelling alleen maar leuker. De filosofische teksten van de zwerver door Stefan van de Walle zijn onverbloemde statements de opvoering en dynamische transformaties van Esther Scheldwacht: een feest om naar te kijken De totale opvoering is een wirwar van allerlei lijntjes met een fantastisch script wat ritmisch gecomponeerd toch naar een ontknoping voert.De liefde van een turks meisje voor een blanke jongen ( zoon van een bekende politica)brengt de voorstelling dramaturgisch tot een niveau die de typetjeslijn met elkaar verbindt. Het enige minpuntje is dat het turks meisje als actrice niet geloofwaardig maakt of ze de blanke jongen gebruikt als middel om zich te ontworstelen aan haar conservatieve milieu of dat ze echt verliefd wordt op die jongen. of is dit de keuze van Doesburg als regisseur die de actrice hierin heeft laten zweven? Toch een voorstelling waarin taboes doorbroken worden en waarin heel wat subculturen op de hak genomen worden. en daarin wordt geen enkele cultuur geschuwd.

Het verhaal gaat om een dienstmeisje die een “vergeten aristocratisch kind” meeneemt ten tijde van oorlog om het te beschermen voor de soldaten die het willen doden. Ze getroost zich veel moeite hiervoor en op het einde (na de oorlog)komt de rechtmatige biologische moeder het kind opeisen. een rechter trekt een cirkel en laat beide vrouwen aan het kind trekken. De moeder die uiteindelijk besluit het kind niet te willen doorklieven krijgt uiteindelijk het kind toegewezen. Een aardig actueel thema ware het niet dat het NNT alle dramatiek heeft weggehaald door de biologische moeder door een travestiet of zoiets te laten spelen en het kind als tapijtrol (in babygedaante) te laten opvoeren. Het opgegroeide kind werd gespeeld door een volwassen dwerg die expressieloos de kreet Nee moest uitschreeuwen toen het bewuste getrek in de cirkel voltrokken werd. Is het nou zo moeilijk om een centraal dramatisch conflict te laten bestaan? Je kunt echt niet alles onder de zg. verfrumdingseffecten verschuilen. Bovendien behoorlijk waardeloos dat als je een stuk speelt waar goddank rollen voor vrouwen inzitten dat je deze ook nog laat spelen door kerels. Geen enkele meerwaarde. Zonde dat de regie zo ver is afgedwaald en niet een jongere kleine acteur heeft gevonden om de rol van het kind te spelen en een vrouw als biologische moeder. Het hele centrale dilemma van de kaukasische krijtkring ging in deze bewerking voor gruis. Ik denk dat er nog vaak gedraaid wordt in dat graf van Brecht.