Een gewei voor de actualiteiten de tekst: de onmogelijke spagaat waarin een Amsterdamse politieagent van Marokkaanse afkomst komt te zitten als hij door collega’s en door zijn familie moet kiezen, hoe kortzichtig, om pro- of anti- de moord op Theo van Gogh te zijn.
Een gewei ook voor (de casting en het spel van) Egbert-Jan Weber. Hij zet een geloofwaardig Marokkaans gassie neer, dat met zijn priemende blikken en teksten het publiek direct aanspreekt en confronteert met vooroordelen.
Een tomaat voor de moralistische uitglijders aan het einde van het uurtje toneel: Zusje komt met stichtelijke woordjes tussenbeide in het door mes en pistool op de spits gedreven conflict en weet de gemoederen te bedaren. Ook de veel te lange fade-out met een spotje op de politieagent, frontaal op het publiek, nadat hij stelling heeft genomen voor het vertegenwoordigen van de wet…mwoah.