Waanzinnig. DNA, ik moest er bijna naartoe gesleept worden, maar wat een geluk dat ik nog één van de extra voorstellingen van Vuur heb kunnen zien. De sterke tekst weerspiegelt de gedachten die je liever niet uit, de gedachten die je wel toelaat maar niet uit en zelfs soms de gedachten waarvan je niet wilt toegeven dat je ze hebt. Met vaart en verve gespeeld; spannend, grappig, indrukwekkend en sentimenteel (daarvoor krijgen ze van mij ook een gewei…). Eenvoudig en efficiënt decor, mooi licht, goed geluid, een geboeid (en trouwens zeer gemêleerd) publiek.
Zoals Egbert-Jan Weber tijdens het applaus – niet hoorbaar, wel zichtbaar – tegen een medespeler zei: ‘Het heeft indruk gemaakt’.

Vanavond en morgen (12 en 13 mei) in Frascati (Amsterdam) de laatste kans, ga kijken!

De tomaat is trouwens voor de nabespreking (Talkshow), een gesprek leiden is ook een kunst die Asis Aynan helaas niet verstaat. Ik zou kiezen voor een nabespreking in aangrenzend café Blincker.

Een voorstelling die iedereen moet hebben gezien! Poetisch geschreven, lekker lachen. DNA ga deze voorstelling Direct verfilmen en uitbrengen in alle filmtheaters in het land. Gelukkig nu niet eens drie zogenaamde intellectuele blanke Nederlandse puber acteurs welke om drie katten rouwen in een theater voorstelling omdat zij de persoon in kwestie zelf kende, Nee sorry Annette Speelt. Vuur laat werkelijk zien wat er gaande is en geeft een helder en duidelijk overzicht. Direct van de straat in het Theater!

Een gewei voor de actualiteiten de tekst: de onmogelijke spagaat waarin een Amsterdamse politieagent van Marokkaanse afkomst komt te zitten als hij door collega’s en door zijn familie moet kiezen, hoe kortzichtig, om pro- of anti- de moord op Theo van Gogh te zijn.
Een gewei ook voor (de casting en het spel van) Egbert-Jan Weber. Hij zet een geloofwaardig Marokkaans gassie neer, dat met zijn priemende blikken en teksten het publiek direct aanspreekt en confronteert met vooroordelen.
Een tomaat voor de moralistische uitglijders aan het einde van het uurtje toneel: Zusje komt met stichtelijke woordjes tussenbeide in het door mes en pistool op de spits gedreven conflict en weet de gemoederen te bedaren. Ook de veel te lange fade-out met een spotje op de politieagent, frontaal op het publiek, nadat hij stelling heeft genomen voor het vertegenwoordigen van de wet…mwoah.