De Paardjes doen aan introspectie. Nu doen ze dat wel vaker en aan de lopende band, maar nu eens zonder heftige soundscape. Het was daarom vooral erg gezellig, we kregen toastjes met brie en dia’s. De toastjes bleven onhandig aan de onderkant van de schaal plakken en de dia’s waren soms niet scherp. Het was kneuterigheid troef. Veels Ahs en Agossies bij jeugdfotoos en kindergrut. Acteurs die naar fotoos van hun kinderen kijken, zijn in één keer geen acteur meer. Qua spel ging het wel vaker mis, Kuno’s woede uitbarsting en agressie viel erg dood tussen alle gezeligheid. Maar misschien was dat juist zo enorm goed eraan, dat iedereen zo rond de middendertig in z’n cocoon aan het vergeten is hoe je je goed boos maakt. Anyway, ik heb nog een groot kritiek punt: Brand bier! Wat een monsterlijke stijlbreuk!