Stom Engels repertoire. Gelukkig liggen de stukken van Mark Ravenhill en Jez Butterworth (wie?!?) c.s. over een paar jaar op de mestvaalt van de theatergeschiedenis. Ik hoop tegen die tijd nog wel te horen van het MuzTheater, want de jongens deden het eg leuk.

Ik heb dus niks met die moderne engelse golf, niet op de film en niet op de planken. Ik vond de acteurs dan wel weer leuk en de zeer magere vormgeving effectief. Fijn dat iemand eens invalide zijn spéélt, in plaats van alleen maar in een rolstoel te gaan zitten.

normaal hou ik niet zo van theater maar dit stuk was meer dan goed! het geeft je een goed beeld van achterstand jongeren uit engeland. de spelers zijn ontzettend goed,vooral michiel de jong doet het hem!! het maakte emoties bij me los en in het stuk zat ook lekkere humor! hardstikke goed!!!!

Kun je na Trainspotting nog wel een voorstelling maken over snuivende, slikkende, criminele, gewelddadige kansarme jongeren. Jawel. Wiseguys doet de herinnering aan Irvine Welsh niet helemaal vervagen, maar het stuk is in ieder geval veel beter dan de halfbakken toneelbewerking van de roman. En wat zijn die vier acteurs allemaal leuk. De voorstelling stuitert van de (chemische) energie en dat is erg prettig. Ja, gewoon erg prettig.