minirecensies

Wain Wash II: Jean-Baptiste

Met Jean-Baptiste heeft Wayn Traub een voorstelling gemaakt die filmbeelden op zo’n perfecte manier afwisselt met theater dat je twee uur lang geboeid zit te kijken naar de ene keer een rechtszitting (op film), dan de opname van een verhaal met orkest-begeleiding (op het tweede scherm) waardoor vervolgens de link wordt gelegd met de geweldige actrices die op het podium de filmbeelden versterken door als dieren uit een fabel de personages uit de films te vertolken.
De virtuele zanger Jean-Baptiste (alle andere personages spelen onder eigen naam) maakt de voorstelling compleet, gaat dat zien!

Amper gezien 20/10/2004

geld en tijd verspilling. wereldvreemd. ik hoopte dat deze eendagsvlieg snel van het toneel zou weg geslagen worden maar dit is jammer genoeg niet zo. maar zo gaat dat soms met hypes. wel mooie les in hoe je de focus van je werk naar jezelf kan trekken, die wayn traub. ik dacht na de eerste keer dat ik het nog eens een kans moest geven, maar dan nog kon deze magicbox vol effecten mij niet behagen.

x gezien 08/09/2004

“Cinema-opera”, zo noemen multi-artiest Wayn Traub en componist Wim De Wilde hun ambitieuze podiumprojecten waarbij zij de toeschouwer willen meeslepen in een mix van film, theater en muziek. “Jean-Baptiste”, het tweede luik van de trilogie die vorig seizoen van start ging met “Maria-Dolores”, had echter weinig meeslepends in huis. De drie disciplines hangen aan mekaar als gehakt stro. Ook de scenografie kan de meubels niet redden: kitscherig en déjà vu.
Volgens het programmaboekje behandelt Traub telkens een belangrijk christelijk icoon. Deze keer is Johannes de Doper aan de beurt, Jean-Baptiste voor de vrienden. Verder mag de theaterganger zich ongeveer gelijktijdig verwachten aan een melodramatische assisenzaak, een dierenfabel in stereotiepe Steiner-gestiek en een opnamesessie van een symfonisch orkest. Multidisciplinair, multimediaal, multilinguaal: kostelijk en vermoeiend allemaal.
De twee geweien zijn er voor de acteerprestaties in het filmgedeelte; de tomaat is gewoon uit frustratie voor de verspilde tijd, zijnde twee uren en twintig minuten zonder onderbreking.

AC gezien 16/09/2004