Wellicht dat Het Syndicaat Waanzin rigoureus bewerkt heeft, anders kan ik me niet voorstellen waarom de eerder geschreven recensie over Waanzin is zoals ‘ie is. De première op 5 okt. in het Rozentheater in Amsterdam was vermakelijk en goed.
‘Semi-gospelshowtje’ is een flauwe en onterechte kwalificatie. Het verhaal was lieflijk, hard en soms pijnlijk tegelijk. De spanning over de vraag waar de grens op het gebied van geloof en vriendschap ligt, wordt gespeeld maar niet voor je uitgespeld.
Terwijl hun rol soms extremiteiten van de acteurs vraagt, blijft hun spel subtiel en prettig om naar te kijken. Ook de zangkwaliteiten van Niek van der Horst en vooral Gerold Guthman zijn lang niet onaardig. Daarnaast is het verfrissend om te zien dat gevestigde theatergroepen als Het Syndicaat zichzelf durven te vernieuwen.
De tour langs theaters in Nederland en België begint deze week. Waanzin is een aanrader.

Erg dun en nogal uitgemolken semi-gospelshowtje (‘koestisch’ en ‘lektrisch’)over een would-be Jezus en zijn discipel. Ze weten nauwelijks waaraan ze beginnen en nog minder hoe ze er een eind aan moeten breien. Dus dan is het opeens maar afgelopen. Wel met flair gedaan en met een goede inleving gespeeld. Fraaie locatie ook, de Azijnfabriek in Den Bosch, precies de goede armoedige sfeer voor deze religieuze losers. Het vervelendste is dat er een pretentie in deze voorstelling schuil gaat, die op geen enkele wijze wordt waargemaakt. En als het bedoeld is als enkel luchtig en grappig is het helemaal een aanfluiting.