Tja, wat moet je daar nou mee ? Hoe dilemma’s als hebzucht, opportunisme, scrupuleloosheid serieus te nemen, wanneer regisseur Mark Rietman nagenoeg alle acteurs aanzet hun personage als paljas in te kleuren ? Resultaat: poppenkasttoneel. Bovendien in volkomen betekenisloos spierballen-decor: een immense constructie van staal en plexiglas waarop publiek en spelers hoog in de ruimte plaatsnemen. Een kale, lege toneelvloer had hetzelfde effect gehad, namelijk geen. Maar was wel goedkoper en voor de decorbouwers arbo-vriendelijker geweest.
Een gewei voor Lieke Rosa Altink, die in deze kijk-ons-eens-lekker-toneelspelen-voorstelling superieur overeind blijft. Als enige.

Energiek en snel en slim en ingetogen en overdreven en mooi en geil… Mooie mensen en mooie rollen en vooral veel zin om te spelen. En daarna zeurend Schouwburgpubliek uitgelachen dat het allemaal niet realisch vond. Ha! Ze stonken naar parfum! Lachend door de regen teruggefietst naar huis!