Die Eland is omdat Jos Thie zo’n leuke man is, en omdat er drieeneenhalf moment in de voorstelling was waar ik me niet verveelde. De stem en het ingestudeerde lachje van Eva werkten op mijn zenuwen, het stuk was voospelbaar, lauw geacteerd (alsof er een soort bandje werd afgedraaid), en er was vrijwel geen afwisseling in stemming/ dynamiek. Een kabbelend beekje. Toch.

Pfff, wat een grote teleurstelling was dit zeg. Dit stuk is zo vekeerd geinterpeteerd door regisseur Paula Bangels en de acteurs. Terwijl het de bedoeling is dat de personages dieper en dieper in de put raken, blijven de acteurs vrolijk het hele stuk hetzelfde spelen en maken geen enkele ontwikkeling door.

Typisch voorbeeld van: mooi decor, jammer dat er acteurs doorheen liepen. Regisseur en spelers hebben zich er te gemakkelijk vanaf gebracht. Er werd te weinig met erg mooie sneeuwdecor gedaan.

Deze voorstelling herstelt mijn vertrouwen in het Nederlands toneel. Het kan dus wel. Wat een opluchting! Hier gebeurde wat er altijd zou moeten gebeuren. Ik voelde emoties.

Na het succes van de voorstelling ‘Reigen’ eerder dit seizoen bij De Paardenkathedraal, wist ik niet goed of ik wel zat te wachten op een ‘homoseksuele’ versie van hetzelfde stuk.

Tsjechov tralala! Haal je Russisch op, neem een ballalaika mee en verwen jezelf met 15 gram wodka vlak voor de voorstelling. Feest dus.

Plant een aantal acteurs bij elkaar die het moeten doen zonder Dirk Tanghe. Je zou bijna gaan vrezen dat het gevaar ‘semi-Tangheaans Toneel’ wel de kop op moét steken. Niets van dit.

Als publiek wordt je enorm verwend door leuk toneelspel in een redelijk stuk. Erg fijn voor een avond uit; zo wil je je subsidie vergeven zien.

Op de dag voor de première duurde de tweede doorloop van Dirk Tanghe’s bewerking van ‘de Burgermansbruiloft’ van Brecht zo’n vier en een half uur.

Ongeloofelijk, gisteren was ik getuige van een try-out van deze voorstelling . Ik wist niet dat het mogelijk was maar ik heb vier uur lang genoten van deze schitterende mensen.