Omdat die andere voorstellingen van de regie-opleiding zo tegenvielen had ik weinig verwachtingen, maar dit stuk was enig! Het begon al met de zaal binnengaan, goddank geen gewacht op een kluitje voor de deur om maar een goeie plaats te krijgen, maar ontspannen naar binnen via een andere zaal,heel veel te zien, beetje zoeken waar moet ik nou zijn en dan een plek vinden en naar de rennende, dansende, springende akteurs kijken en naar het binnenkomende, zoekende publiek, minstens zo leuk.
Er zat niet echt een verhaal in, dat had wel wat meer gemogen van me, maar het was echt zo leuk om naar te kijken, genieten van het levendige spel, echt spel. Mooie beelden, het laatste beeld echt superverrassend en het stuk raakte me.
Ik heb gehoord dat de regisseur van deze voorstelling de Ton Lutz-prijs heeft gewonnen. Leuk!

Interessante combi van beeldende kunst, mime en dans. Bijzonder oogstrelend ook, zonder dat het ergerlijk wordt (zo van: ooohh wat is het allemaal moooooooi). Veel ruimte voor expressiviteit en persoonlijkheid van de spelers / bewegers (dat mis ik altijd bij dans, eh nou ja, ik ga eigenlijk nooit naar dans omdat ik daar dus helemaal niet van hou, haha). Vond het heel autonoom en raakte enorm gesteld op iedereen en ook op het publiek. Dat vind ik altijd apart als dat gebeurt.