Wat vind ik hier nou van? Er zijn avonden dat ik hier ongelooflijk hard om moet lachen. Wat een belachelijk postmodern gedoe! Een indruk: witte schminck, Freudiaanse teksten die gescandeerd worden, gemimede sex, een rap en een onbegrijpelijke geluidarchitectuur. Gouden Tomaat-materiaal wat mij betreft, maar ja, het had wel wat. Na verloop van tijd vond ik het verhaal een soort van spannend en kwa toneelbeeld was het een beetje too much voor de kleine zaal, maar in een muziektheater had het goed gekund. De balans slaat toch behoorlijk negatief uit. Voornamelijk door de vreselijke versterking. Met zo’n geluidsdecor moet je zulke boxen weigeren. Verdomd interessant, gaat u vooral verder…