Ik heb Bob gezien. Hij stond naast een chagerijnige Lou, die een staande ovatie kreeg van een uitzinnig publiek. Ik wist niet dat hij zo lang was. Bob dus, Lou is dan weer heel klein. Oja de voorstelling, lachen om mooie beelden! Maar om nou te zeggen dat dure lichtcomputers een voorstelling artistiek intressanter maken, nee.

Verhalen van Poe op muziek van Pink Flo…- pardon Lou Reed met plaatjes uit de toverlantaarn van Nonkel Bob Wilson. Veel te traag voor een popconcert (daar dacht de rest van de zaal dan weer heel anders over) en natuurlijk veels te up-tempo voor Bob. Maar we hebben ons wel vermaakt met het voorspellen van de miljoenen lichtstanden…