Als ik de reacties hier zo lees hebben ze wat tijd nodig gehad om in het stuk te groeien, want ik zag de op een na laatste voorstelling en die was prachtig. Wat nou talentloos? Thijs Römer had als enige nadeel dat het leeftijdsverschil met Desdemona te klein was, verder was hij prima. En Michel Sluysmans was ook geslepen genoeg als Jago. Ik vraag me wel af of Aniek Pheifer net zo´n woeste en sterke Desdemona neer kan zetten als Pauline Greidanus. Ze was nu vooral erg zwanger. Othello worstelde heel erg met zijn liefde en ik vond het onvermijdelijke einde erg ontroerend.

Een bewonderenswaardige voorstelling en een lange zit. De acteer prestaties waren indrukwekkend, de wanhoop en waanzin van Othello werd door Römer goed verbeeld maar naar mijn idee was het Michel Sluysmans die de show stal met zijn vertolking van Jago. Vooral het stuk na de pauze was langdradig maar de sterf scène was daarentegen weer zeer de moeite waard. Al met al vond ik het een toegankelijke voorstelling die zelfs voor de Shakespeare leek goed te volgen was!

Grote ambities hier, groter dan de stadsschouwburg in Utrecht aankan. Het decor past, van boven uit de zaal gezien, niet binnen de toneellijst, waardoor het videoscherm en het nachtelijk hoofd van vader Brabantio en, op het laatst, de spelers achter op het toneel maar half zichtbaar zijn.
Ook ambitieus van deze jonge club om een Othello te willen spelen, in een grote zaal nog wel. De tweekoppige artistieke leiding nam voor het gemak beide hoofdrollen voor eigen rekening en Jago (Michel Sluysmans) won het duidelijk van de Moor (Thijs van Peter van Piet), die misschien niet in vorm was maar mogelijk nog wat jong is om zo’n ervaren vat emoties neer te zetten? Cassio en Rodrigo waren beter, en de dames deden ook goed mee. En die Doge!
Op Othellogebied zag ik weinig nieuws (hoewel de dronkemansscène origineel is - goed lied!), en gelukkig bleef het gepsychoanalyseer waar het programmaboekje vol mee stond, op het toneel, voor mijn beperkte begrip dan toch, achterwege. Een half uur voor tijd dacht ik maak haar nou maar dood, dan kunnen we gaan bierdrinken, maar ik was voorbarig want de slotscène was namelijk op het sterven na goed.
De zeecontainerdeuren maakten het beeld wat kleurloos en het theatraaldoen (zwarte piet veegt de schoenpoets van zijn gezicht, spelers die buiten de handeling een wandeling door het beeld maken) hoeft voor mij niet zo, net zomin als de zwangere vrouw in haar ondergoed (ik hèb me een partij zitten interpreteren nog, maar ik kom toch niet verder dan de platte vaststelling dat de plaatselijke bolheid van Emilia niet bij het stuk hoort.. Ik zet mijn geld op een jongetje).
Wel jammer dat de verarabisering van Bouazza is gebruikt, de man is geen moppentapper en rijmen kan-ie ook niet, wat toch denk ik een weerslag krijgt in de voorstelling (toneelclub amsterdam bleef met dezelfde bewerking ook, nee: veel erger, in het dramatische hangen) maar ach, kniesoor die ik ben, ik had namelijk best een goede avond.
Mijn ambities reiken dan ook niet zo hoog - met een goed glas bier en goed gezelschap na afloop ben ik al gauw tevreden.

In het Theater aan de Parade zag ik gisteren Othello.
Van de inleiding had ik meer verwacht, het was een goed verhaal maar ik miste onderliggende thema’s, bijzondere vondsten in de voorstelling en de behandeling van andere aspecten behalve enkel het verhaal. Ik had graag wat meer willen weten over bijvoorbeeld vormgeving en muziekkeuze.
De voorstelling begon met een sterke openingscène. Daarna zakte het even in. Lange monologen en veel overbodige tekst wat mij betreft, maar dat is nou eenmaal Shakespeare. Ik miste wat achtergrond over de beweegredenen van Jago. Hij moet zijn verhaal vanaf het begin uit zichzelf pompen en geeft daarmee knappe voeding voor zijn tegenspelers.
De vrouwen bieden een welkome afwisseling. Mooi ingetogen en overtuigend spel van Anniek Pfeiffer. Vanaf haar opkomst weet ze me te boeien. Prachtig ook hoe ingezoomd word op situaties met de videobeelden. Dit brengt mooie versterkingen en tegenstrijdigheden met zich mee.
Thijs Römer wordt overtuigender naarmate het verhaal vordert en zijn innerlijke strijd toeneemt, en weet me uiteindelijk te raken.
De tweede akte en met name de slotscène zorgt dan toch voor een staande ovatie.
Geweien voor de gewaagde stukkeuze door deze jonge spelers, het PRACHTIGE indrukwekkende decor, de muziek en de videobeelden, een tomaat voor de traagheid die regelmatig aanwezig was.

Indrukwekkende Othello! Ontroerend dit verhaal te zien in zo’n jonge bezetting. In een gewaagde, strakke regie waarbij de grote emoties vooral onder de oppervlakte gehouden worden, houden de acteurs zich staande op humor en wilskracht. En ontstaat er een suggestieve, gelaagde, bijna droomachtige voorstelling. Fantastisch gruwelijk liefdesverhaal! En de jonge Clara Bovenberg erg leuk als de verleidelijke Bianca!

Slechte acteerprestaties, niet gedurfd, saai, een maatje te groot voor Thijs Romer, die niet overtuigde en een bijna schuchtere Othello speelde. De gekte en wanhoop was, mede door zijn te jonge uitstraling, ver te zoeken. Michel Sluysmans overtuigde meer. Een pluspuntje voor het gebruik van de camera op de cruciale momenten.

Lange zit, maar de moeite waard. Knappe prestatie van deze jonge acteurs om zo’n stuk neer te zetten. In combinatie met de muziek en het decor een prima stuk. Acteerwerk niet over de gehele linie vlekkeloos, maar men wist de spanning erin te houden want het was muisstil in de zaal.