Echt een briljante voorstelling. Goede acteurs, sterke muziek, mooi decor. Enige minpuntje vond ik dat sommige teksten volgens mij echt anders bedoeld waren door Lars Norén dan dat ze nu gezet werden. Op zich is dat best leuk, maar was nu af en toe storend. Maar over het geheel: echt heel erg goed.

Veel te veel van alles: veel te lang, veel loos geschreeuw, overacteren, gejank, gezucht, zogenaamd drama. 2,5 uur lang acteerde iedereen: ERG IS HET HE???? Het enige moment dat ik geloofde was het saxduet tussen de twee broers. De “reacties” op de tegenspelers begonnen al voordat hij/zij uitgesproken had waarop gereageerd moest worden. Er zit volgens mij geen pauze in omdat iedereen anders weg zou lopen.

Eindelijk, eindelijk was ik weer eens stil na een voorstelling. Ik wilde wel staan tijdens het applaus, maar ik zat aan mijn stoel vastgekleefd. Wat een schoonheid, wat een lelijkheid, pathetisch ja maar oh zo treffend. Soms niks van te verstaan, gelukkig maar want de orkaan van geluid zei meer dan de woorden. Wat een durf in dit kille/gevoelloze/onpersoonlijke theaterlandje. Spelers die het stuk voor stuk uit hun tenen halen: zwijgen, kotsen, zweten, snikken, lachen, drinken. Een fantastisch decor dat je het gevoel geeft een voyeurist te zijn. Kortom: afschuwelijk lekker. De stilte bleef nog lang hangen.

Tjezus. Is er nou niemand meer die Dirk Tanghe in toom houdt? En: is er dus ook niemand die Herman Bolten beteugelt? Wat een bezoeking. Ha, wat we te zien krijgen is ERRUG, dus krijgen we van meet af aan, 2½ uur lang dus, spierballentoneel om ons in het gezicht te slingeren hoe ERRUG het wel niet is, allemaal. Resultaat, acute ademnood. En, geen ontsnappen mogelijk, de uitgang ligt achter het toneel.

Wauw, toch wel onder de indruk van deze voorstelling…. Maar toch een paar minpuntjes aan te strepen: Ik verstond er soms helemaal niets van…. En het geschreeuw had soms ook wel wat minder gemogen!! Maaaaaar: Pluspunt 1: Het decor: WAUW!!
Harriët Stroet: Geweldig spel: vooral omdat ze zo goed kan zwijgen!! Herman Bolten: Wat een enorm stemgeluid:) Het was een mooie avond, een prachtige voorstelling, maar alles kan beter…..Nog een pluspunt:de kostuums!! En ook geweien voor het geweldige gebouw!! En de lichten, alles viel gewoon goed samen!! Mooi samenspel van de 4 acteurs.

Er komt in Night and Day veel verbaal en lijfelijk geweld aan te pas- eigenlijk wel een tikkie te veel naar mijn smaak. Het spel is hevig, heftig en hectisch - maar komt soms gevaarlijk dicht in de buurt van hysterisch. De rotzooi in de hotelkeuken en het leven van de personages is gigantisch - maar oogt af en toe een grotesk. Al met al een meer dan memorabele avond in Utrecht, die me drie dikke geweien waard is. Al was het alleen maar omdat Thomas de Bres en Harriët Stroet zo prachtig balanceerden op de rand van over the top. En dan nog een extraatje vanwege dat duet op sax van Thomas de Bres en Jeroen van Venrooy. Je moet maar kunnen, je moet maar lef hebben.

Dit was de beste voorstelling die ik tot nu toe heb gezien. Het levendige spel van de acteurs die eigelijk al helemaal de personages geworden waren. Om zo’n zwaar en deprimerend stuk toch dramatisch interressant te houden is erg moeilijk. Dirk Tanghe is daar tof in geslaagd! Geweldig spel van Herman!!!!