Vader Lex belt zijn zoon Ramses om hem te vertellen dat hij ten dode opgeschreven in een ziekenhuis in Surabaya ligt. Ramses, beeldend kunstenaar, annuleert de opening van zijn expositie en vliegt naar de andere kant van de wereld. Zijn moeder Winnie gaat met hem mee. Die zal na zestig jaar voor het eerst weer in haar geboorteland zijn. Ze treffen Lex dansend, zingend en drinkend aan in de lobby van zijn hotel. Met zijn veertig jaar jongere Indonesische vriendin.

Een heel persoonlijk verhaal is deze laatste MightySociety. Ontroerend mooi vaak. Bijvoorbeeld het gesprek aan tafel tussen vader en zoon. Knap hoe schrijver/regisseur Eric de Vroedt daarbij steeds twee kanten van ‘de zoon’ aan bod laat komen. De nog jonge, door middel van de fel discussiërende assistent van zoon Ramses. De iets oudere, al wat mildere, door zoon Ramses zelf. Misschien nog wel ontroerender vind ik hun ‘nu is het te laat’ gesprek, met alleen zoon Bram Coopmans en vader Hein van der Heijden op de vloer. Theater in zijn meest pure vorm is dat. Heel direct, heel emotioneel, heel invoelbaar. Goed geschreven. Fantastisch geacteerd.

MightySociety10 is ook in een ander opzicht persoonlijk, als terugblik op de reeks van tien die De Vroedt maakte. Dat komt vooral tot uiting in de monoloog van de moeder (Esther Scheldwacht): ‘Toen hij vlak na de eerste politieke moord in Nederland startte met zijn bunkerproject hield ik mijn hart vast (…) op dat moment leek Ramses permanent verontwaardigd over zo’n beetje alles (…). De tweede bunker (de terrorist) was een schot in de roos. (…) De bunker in Toscane, walhalla van bejaarde babyboomers, werd beklad en beschimpt. (…)’

Maar het is meer dan alleen De Vroedt’s persoonlijke verhaal, het is ook het verhaal van het Westen en het Oosten. Waarbij minnares Tary (Mariana Aparicio Torres) en haar Indonesische familieleden als het nieuwe Azië tegenover het oude Europa staan.

Een hele sterke voorstelling, met verschillende elkaar aanvullende vertelvormen: spel, zang, dans, een prachtig decor (Maze de Boer) en deels live uitgevoerde muziek. Terecht, vind ik, dat Florentijn Boddendijk en Remco de Jong elke avond meedelen in het applaus halen. Want hun muziek is veel meer dan zomaar wat achtergrondgeluid. Het draagt wezenlijk bij aan deze zeer geslaagde laatste MightySociety.