Freaky eclectische Medeamateriaal. Zeer jammer dat er geen boventiteling bij gedaan is. Daarom projecteren ze de tekst voor aanvang geheel op het scherm. Die moet je wel even proberen te lezen. Anders thuis even in je eiland van het grote bloedbad kijken (zo heet de verzamelbundel van mullers toneelteksten) Dan geniet je vast nog meer dan ik. Ik genoot heel erg.

Het is een ongemakkelijke voorstelling, heel erg gecontreerd en heel erg hartstochtelijk. Precies wat Heiner Müller, de auteur, begin jaren tachtig beoogde. Valérie Dréville geeft dat vorm door ruim een uur verbeten, rechtop, voeten wat uit elkaar, onverzettelijk vastgeplakt op haar zetel te zitten. Ze spreekt luid, afgebeten, gefragmenteerde tekst. Haar woede en jaloezie tasten zichtbaar geest en lichaam aan. Zo ongewoon en ongewoon intens had ik me zelfs Medea nog nooit voorgesteld. M’n trommelvliezen en theatrale smaak hebben een opdonder gekregen. Maar wat anders is of ik daar blij mee ben.